Талбаков Абдуқодир ( санаи таваллуд – 15.12.1967)- Мактаби миёнаро бо баҳои хубу аъло дар ноҳияи Фархор хатм кардааст, мактаби мардонагӣ – Артишро дар Сибир пушти сар кардааст. Донишгоҳи миллии Тоҷикистонро дар риштаи филология хатм кардааст. Аз соли 1995 то 2005 дар ТВТ фаолият бурдаст. Тӯли 5 – сол дирктори Радиои Тоҷикистон, …

АБРӮ, а б р у, қош, хатти камоншакли мӯйҳо, ки дар таги пешона ва болои чашм аст. А. дар баробари аҳамияти эстетикӣ доштан, чашмро аз шорида фаромадани арақи чабин муҳофизат менамояд.

АБСОРБСИЯ (аз лот. absorptio – чаб- биш), аз омехтаи газҳо ба тавассути моеъ чаббида шудани модда. Ҳангоми А. чаббиш дар тамоми ҳачми абсорбент мегузарад. Бисёр амалиёти асосии саноатӣ, мас., истеҳсоли кислотаҳои нитрат, сулфат ва оксалат, сода ва ғ. тавассути А. амалӣ мегарданд. А. ҳангоми аз омехтаҳои заҳрнок тоза кардани газ …

АБУЛАББОСИ САРАХСЙ, Абулаб- бос Аҳмад ибни Марвони Сарахсӣ (с. тав. номаълум – ваф. 899, Бағдод), табиб ва файласуфи маъруф. Дар ибтидо муаллими халифаи аббосӣ Мӯътазид буд, сипас аз надимони ӯ гашт ва халифа асрори худ бо ӯ дар миён мегузоштааст. Бар асари ифшои розе ба маҳбас кашида қатл карда шуд. …

АБУЛҚОСИМ АБДУРРАҲМОН ибни Алӣ ибни Абӯсодиқ (с. тав. номаълум – ваф. 1068), табиб, шогирди Абӯалӣ ибни Сино. А. А. ба асарҳои Ҷолинус (Гален) «Китобу-л-манофеъи-л-аъзо» («Китоб до- ир ба манфиати узвҳои инсон»), Ҳусайн ибни Исҳоқ «Китобу-л-масоил фи-т- тиб» («Китоби масъалаҳои тиб»), Буқрот (Гиппократ) «Китобу-л-фусул» («Кито- би фаслҳо») ва «Китобу-т-тақдимату-л- маърифат» («Китоб …

Абулхайр Ҳасан ибни Сивор ибни Бобо ибни Беҳном (942, Бағдод – 1048, Ғазна), табиб ва файласуф. Аз насрониёни Эрон буд. Дар Хоразм зиндагӣ карда, бо Берунӣ ва диг. олимони машҳури давр шинос шудааст. Шоҳи Хоразм Маъмун ибни Муҳаммад ӯро надим ва табиби шахсии худ таъйин намудааст. Ҳамроҳи Ибни Сино дар …

Дастурамали № 228 “Дар бораи тартиби муайян ва эълон кардани қурби расмии пули миллӣ нисбат ба асъори хориҷӣ”  мутобиқи қисми 4-и моддаи 4-и Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи танзими асъор ва назорати асъор” таҳия шуда, тартиби аз ҷониби Бонки миллии Тоҷикистон муайян, тасдиқ ва эълон кардани қурби расмии пули миллӣ …

АБУЛҲАСАН АЛЙ ИБНИ РАББАНИ ТАБАРИ (785 – 861), табиб, аввалин устоди Абӯбакри Розӣ. Дар Табаристон зиндагию фаъолият дошт. Баъдан дар Рай сукунат ихтиёр кардааст. Оид ба тиб таълифоти зиёд дорад. С. 850 китоби «Фирдавсу- л-ҳикма»-ро навишт, ки аз 7 фасл иборат мебошад. Асарҳои «Оид ба истеъмоли ғизо, нӯшокиҳо ва адвия», …

АБУЛҲАСАН ИБНИ ЯҲЁ, табиб, аз олимон ва донишмандони варзидаи а. 10 маҳсуб мешуд. Мансаби табиби дарбори оли Буяро ба ӯҳда дошт. Ба гуфтаи Низомии Арӯзии Самарқандӣ бо номи «Муолиҷати Буқротӣ» китобе таълиф кар- да будааст, ки андар тиб касе чунин асар эҷод накардааст.

АБУЛҲАСАН СОБИТ ИБНИ СИ- НОНИ СОБИ (с. тав. номаълум – ваф. с. 976), табиби маъруф. Бино бар ахбори сарчашмаҳо, А. соҳиби «Таърих»-е буда, ки он воқеоти замонро аз ибтидои хилофати Муқтадир (хилофат с-ҳои 908 – 932) то с. 970 дар бар мегирифтааст. Сипас, хоҳарзодаи ӯ – Ҳилол ибни Мӯҳсини Собӣ …