ИБНИ ИВАЗИ КИРМОНи (с. тав. номаълум – ваф. 1438), Бурхонуддин Нафис ибни Иваз ибни Хакими Кирмони, табиби маъруфи замони темуриён. Дар Самарканд зиндаги ва фаъолият кардааст. Китобхои зерин дар тиб аз таълифоти уст: Шархи «Ал-Асбоб ва-л-аломот»-и Начибуддини Самарканди» ва Шархи «Мучазу-л-Конун»-и Ибни Нафис. Ад.: Хочихалифа, «Кашфу-з-зунун ан асомии-л-кутуби ва-л-фунун», ч. …

ИБНИ ЗУХР (Avenzoar), Абумарвон Абдулмалик ибни Абилъало Зухур ибни Зухр (с. тав. номаълум, ш. Ишбилия – ваф. 1162, хамон чо), табиб. Дар Андалус (Испанияи исломи) фаъолият кардааст. Хонадони И. З. дар Андалус бо илму адаб, фикху сиёсат ва тиб шухрат дошта, чандин факеху табибу шоиру вазирро ба камол расондааст. Аз …

ИБНИ БУТЛОН (с. тав. номаълум – ваф. 1069, Антокия), Абулхасан ал-Мухтор ибни ал-Хусайн ибни Абдун ибни Саъдуни Багдоди, маъруф ба Ибни Бутлон, табиб ва файласуфи масехи. Аз мардуми Багдод буда, дар кишвархои гуногун саёхату зиндаги кардааст. С. 1049 ба Миср, сипас ба минтакаи Сурия ва Туркия меояд. С. 1054 уро …

ИБНИ БАККУС (с. тав. номаълум – ваф. баъд аз 971), Абуисхок Иброхим ибни Баккус, табиб ва мутарчими муосири Хунайн ибни Исхок. И. Б. аз касоне буд, ки Хунайн тарчимахои уро ислох ва тахрир мекард. Бино ба маълумоти Ибни Усайбиъа И. Б. дар илми тиб мохир ва аз машоихи атиббои Багдод …

ИБНИ БАЙТОР (1197, Малакаи Андалус – 1248, Димишк), Зиёуддин ибни Абдуллох ибни Мухаммад ал-Малаки маъруф ба Ибни Байтор, яке аз бехтарин гиёхшиносони араб дар асрхои миёна. Дар ш. Ишбилия дар назди Абулаббоси Ишбили илми гиёхшиносиро омухтааст. Дар бистсолаги барои тахкику омузиши дорухои муфрада ва чустучуи гиёххои доруги ба Юнон ва …

ИБНИ АБИССОДИК (с. тав. номаълум – ваф. дар худуди 1077), Абулкосим Абдуррахмон ибни Али ибни Абиссодики Нишопури, мулаккаб ба Букроти Сони табиб, устоди Исмоили Чурчони. Китобхои зерин аз таълифоти у дар тиб мебошанд: «Шархи «Фусули Букрот», «Шархи «Такдимату-л-маърифа»-и Букрот», «Шархи «Масоили Хунайн ибни Исхок дар тиб», «Шархи «Манофеъу-л-аъзо»-и Чолинус» ва …

КуЧИДАНИ ШАБАКИЯ [Ablatio (separatio) placentae], аз рагпарда чудо шудани турпардаи чашм. Бештар хангоми дарачаи баланди наздикбини, осеби чашм ва баъзан дар одамони солхурда мушохида мешавад. Дар натичаи мехнати чисмонии вазнин, харакати ногахони, афтидан ва лат хурдани сар турпардаи чашм медарад ё аз кисми пеши чои пайванд канда мешавад. Моеъи дохили …

ИБНИ РУШД (1126 – 1198), Абулвалид Мухаммад ибни Ахмад, файласуф, факехи молики ва табиби маъруфи араб. Дар Андалус (Испанияи исломи) дар шахри Куртуба дар хонадони номдори фукахои молики ба дунё омада, баъд аз зиндагию фаъолият дар Марокаш вафот кардааст. И. Р. аз хурди ба омухтани илм машгул шуда, хусусан илмхои …

ИБНИ НАФИСИ ДИМИШКи (1200 – 1288), Алоуддин Али ибни Абилхазми Кураши, табиб, яке аз шорехони бозаковат ва эчодкори «Ал-Конун фи-т-тиб»-и Ибни Сино. Дар Димишк ба дунё омада, дар хамон чо маълумоти ибтидои гирифтааст. Илми тибро дар назди Мухаззабуддин ном табиб омухтааст. Сипас ру ба Кохира оварда, рохбарии Бемористони мансуриро бар …

ИБНИ КИФ (с. тав. номаълум – ваф. 1286, Димишк), Абулфарач Яъкуб ибни Исхоки Карки., маъруф ба Ибни Киф ва мулаккаб ба Аминуддавла табиб ва чаррохи маъруфи масехи. Аз шорехони китоби «Ал-Конун фи-т-тиб»-и Ибни Сино буда, дар боби табобат таълифоти зиёд кардааст. Аз чумла китобхои зерин ба калами у дахл доранд: …