Гуногун

Дар шаҳре марде дарзӣ[1] буд, бар дарвозаи шаҳр дӯкон дошт бар дари гӯристон ва кӯзае дар мехе овехта буд ва ҳавасаш он будӣ, ки ҳар ҷанозае, ки аз дари шаҳр берун бурданд, вай санге дар он куза афганд ва ҳар моҳе ҳисоби он сангҳо кард, ки чанд кас берун бурданд …

Ҳар кӣ моро ёд кард, Эзид мар-уро ёр бод, Ҳар кӣ моро хор кард, аз умр бархурдор бод. Мир Сайид Алии Ҳамадонӣ Умми Салама мегӯяд, ки Пайғамбари акрам (с) фармуд: «Шуморо аз зиёрати қубур манъ карда будам, лекин акнун иҷозат дорам, зиёрат намоед. Ба таври яқин дар зиёрати қабр барои …

Шахси мусалмони оқил ва болиғ, ки аз ҷанобат ва аз ҳайзу нифос пок бошад ва ба василаи олати захмкунанда, бидуни ҷурму гуноҳе ба қатл расида бошад. Ва аз тарафи шариат дастури иваз содир нашавад, балки қасос воҷиб гардад. Ва баъд аз захмӣ шудан таматтӯе ҳосил накунад ва ба андозаи як …

Инсонҳо аз нуқтаю назари имон ба се гурӯҳ чудо мешаванд: мусулмонон, мунофиқон ва кофирон. Мусалмон ин одамест, ки дар дил бо боварӣ ва бо сухан имони худро ба Худои Ягона Аллоҳ ва ба Паёмбари у, Муҳаммад (с) тасдиқ мекунад. Мусулмон боварӣ дорад, ки ҳар чиро Паёмбар Муҳаммад (с) расонидааст, ҳақ …

Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим Ал-ҳамду лиллоҳирабби-л-оламин. Ва-л-оқибату ли-л-муттақин. Ва-с-салоту ва-с-салому ало ашрафи-л-анбиёи ва- л-мурсалина ва хотаму-н-набийина ва ало олиҳи ва асҳобиҳи аҷмаин. Аммо баъд, он чи аз оятҳову ҳадисҳо маълум мегардад, ин ки аҷал ин амри ҳақиқист ва ҳеҷ кас аз мусалмону ғайри мусалмон аз вай раҳоӣ нахоҳад ёфт, зеро ҳамаи мо қариб …

«Ё Ваҳҳоб» – эй бағоят бахшандаи анвоъи атоё ва ниами зоҳиру ботин бесабаб ва беғараз. Ва асҳоби даъвоти ин исм ва мустафидони хосиёти асмо фармудаанд, ки ин исмест кассиру-л-баракот ва азиму-л-хосиёт ва сабаби суръати иҷобати даъват ва хосиёти ӯ аз он бештар аст, ки ба тақриру баён рост ояд. Ва …

Манқул аст аз Ҳазрати Хизр (а), ки: “Ҳар кӣ гӯяд, нест шифо маризро[1], пас дар вақти ибодат ӯ саду дувоздаҳ бор «Аллоҳумма Анта-л-Малики-л-Ҳайи-л-Лазӣ ло илоҳа илло Анта, ё Аллоҳу, ё Салому, ё Кофӣ» ва се бори дигар «Ё шафоа-л-қулуб» бигӯяд, марази ӯ мубаддал ба сиҳҳат шавад, ба инояти Ҳақ субҳонаҳу …

Ва дар мухтасари «Ҳисн» оварда аз «Мӯъҷами Табаронӣ», ки гуфт Пайғамбар (с): «Субҳоналлоҳи ва биҳамдиҳи» дӯсттар аст пеши Худои субҳонаҳу аз кӯҳи зар, ки сарфи ӯро касе дар роҳи Худо азза ва ҷалла кунад». Ва ба сиҳҳат пайваста аз Пайғамбар (с), ки ӯ гуфта: «Ҳар кӣ хурад таомеро, ё биёшомад …

Дар ҳадис омада, ки гуфт Пайғамбар (с): “Ҳар кӣ хонад ин «Ояту-л-Курсӣ»-ро дар ақиби ҳар намози фарз, кабз кунад рӯҳи ӯро Ҳазрати Ҳақ субҳонаҳу ба нафси Худ, яъне ба Азроил (а) нагузорад». Ва низ дар ҳадис омада, ки гуфт Пайғамбар (с): “Ҳар кӣ хонад «Ояту-л-Курсӣ»-ро, фиристад Ҳақ субҳонаҳу ва таоло …

Ва гуфтаанд, ки фозилтарини ҳамдҳо ин аст, ки: «Ал-ҳамду лиллоҳи ҳамдан ювофӣ ниъамиҳи ва юкофӣ мазида карамиҳи». Агар шахсе савганд хурда бошад, ки фозилтарини ҳамдҳоро бигӯяд, чун ин ҳамдро гӯяд, савганди худро рост карда бошад.