Гуногун

ОДАМОНИ ИБТИДОӢ. Бостоншиносон бисёр нишонаҳои одамони қадимтаринро дар Африқо, Осиё, Аврупо ва Америка пайдо намуда, аз рӯи устухонпораҳояшон шаклу андоми онҳоро муайян кардаанд. Дар натиҷаи ин маълум гардид, ки одамони ибтидоӣ аз одамони имрӯза фарқи калон дошта, ба маймунҳои калонҷусса монанд буданд. Пешонаапюн тангу хамида, майнаашон аз майнаи маймун калонтар, …

Дар киштзорҳои хокашон аз моддаҳои ғизоӣ камбағал ҳосилнокии зироатҳои кишоварзӣ ниҳоят кам аст. Барои баланд бардоштани ҳосилнокии чунин заминҳо ба хок нуриҳои гуногунеро, ки норасоиашон назаррас аст, меандозанд. Нуриҳо ду хел мешаванд: нуриҳои органикӣ ва маъданӣ. Нуриҳои органикӣ (аз калимаи организм) моддаҳое мебошанд, ки дар натиҷаи фаъолияти ҳаётии растаниҳо ва …

Маълум аст, ки ҳангоми ба нешзанӣ шурӯъ кардани тухм, пеш аз ҳама решачаи ҷанин неш зада мебарояд. Сараввал он кам аён буда, вале ба зудӣ кад кашида калон мешавад. Ин ҳодиса чӣ тавр амалӣ мегардад? Решачаи ҷанини тухм ва решаи растании нашъунамокунанда монанди дигар узвҳои растанӣ низ аз ҳуҷайраҳо иборатанд. …

Растаниҳо аз ҷиҳати давомнокии ҳаёташон хеле гуногун мешаванд. Агар булут, арча ва баъзе растаниҳои дарахтӣ беш аз ҳазор сол умр бинанд, гандуми баҳорӣ, ҷавдор, сулӣ ва дигар растаниҳои ғалладонагӣ ҳамагӣ як сол умр мебинанд. Баъзе гиёҳҳо ҳам, масалан, қоқу, ширбарояк, сапали шутур, газна, пудина ва ғайра солҳои бисёр умр мебинанд. …

Рафтанд хубони ҷаҳон бо нола аз дасти аҷал, Барнову пиру нотавон бо нола аз дасти аҷал. Рафтанд аз боғи ҷаҳон Искандару шоҳаншаҳон, Ҷамшеду Доро ногаҳон, бо нола аз дасти аҷал. Ку Юсуфи гулпераҳан, Яъкуб дар байтулхазан, Оду Самуду анҷуман, бо нола аз дасти аҷал. Ин олами боғи фано бо Мустафо …

Илоҳо, ба олову наъмои Ту, Худоё, ба асмои ҳуснои Ту. Ба меҳри Набиву Абӯбакри ӯ, Ба адли Умар – шоҳи бообрӯ. Ба Усмони ҳилму вафои Алӣ, Ба ишқи Муҳаммад, ба сидқи Валӣ. Ба некон, ки дур аз бадӣ будаанд, Ба покон, ки чун мо наёсудаанд. Ки бар мо кунӣ раҳмат …

Ё Раб, бинамо маро раҳе сӯйи наҷот, Муҳтоҷи Туам чӣ дар хаёту чӣ мамот. Аз ҷурму гуноҳи ман саросар бигӯзар, Шарманда макун маро ба рӯзи арасот. * * * Аллоҳ, ба фарёди мани бекас рас, Фазлу карамат ёри мани бекас бас. Ҳар кас ба касе ба ҳазрате менозад, Ҷуз ҳазрати …

Эй Худои Аҳад, Кариму Самад, Холиқи осмон биғайри амад. Эй мукаффил ба рӯзии ҳар ҷинс, Эй такаллуматокунандаи ҳар инс. Эй нигорандаи замину замон, Дор имони мо зи нуқс амон. Эй тараҳҳумкунанда зери лаҳад, Раҳмататро на интиҳосту на ҳад. Эй намояндаи фурӯъу асл, Эй хатобахши банда явмулфасл. Малак ояд ба амри …

Дар ҳолати тарсу ҳарос набошад. Агар одам бе имон буда, вақти фарорасии марг (ҳангоми дидани фариштаи аҷал) аз ҷазо тарсида, дар бораи қабули Ислом калимаҳо арза кунад, он гоҳ арзи у қабул карда намешавад. Дар Қуръони Карим гуфта мешавад: «То вақте, ки ба касе аз онҳо марг биёяб, гуяб: Эй …

Агар инсон дар дил имон дошта, қонунҳои Шариатро эътироф намояд, вале онҳоро риоя накунад, кофир дониста намешавад. Барои иҷро накардани фармонҳои Парвардагори олам у гунаҳгор ҳисобида мешавад. Одаме, ки гуноҳи азим содир намуда, бо баҳонаҳои мухалиф ба амру фармонҳои Аллоҳ Таъоло беэътиноӣ мекунад, ҳамчун шахси боимон мемонад. Вале у барои …