Дамидани сур Расул (с) фармуданд: – То вақте ки некон дар миёни мардумон бошанд. Ҳақ таъоло қиёматро қоим накунад, аммо чун замона ба охир расаду фасод дар замин зоҳир гардад, фармонн Ҳақ таъоло ба Исрофил дар расад, ки эй Исрофил (а), сурро бидам! Исрофил (а) сурро дамад, чазаь ва фазаъ …

Ҳақ будани рӯзи қиёмат Бидон, эй бародар ва хоҳари азиз, ки рӯзи қиёмат омаданӣ ва вокеь шуданӣ аст ва дар омадани қиёмат ҳеқ шакке нест. Зинда гардонидани халоик ҳақ аст. Ҳар касе омадани қиёматро мункир шавад, кофир гардад. Ин ҳукми Қуръони карим аст. Имон овардан ба рӯзи қиёмат тасдиқ кардан …

Аҳволи рӯзи қиёмат Муштамил аст бар бисту се фасл: Фасли аввал дар баёни ҳақ будани рӯзи қиёмат. Фасли дуюм дар баёни дамидани сур. Фасли сеюм дар баёни қоим шудани рӯзи қиёмат. Фасли чаҳорум дар баёни тарозӯи аъмол. Фасли панҷум дар баёни овардани дӯзах ба арасот. Фасли шашум дар баёни пули …

Чиҳил ҳаққе, ки баъд аз мурдани падару модар дар зиммаи фарзандон мебошад Падару модарро бар фарзанд ҳаштод ҳақ аст, чиҳил дар ҳолати ҳаёт ва чиҳил дар ҳоли мамот, яъне баъди мурдани падару модар. Он чиҳил ҳаққи дар ҳолати ҳаёт будани падару модарро қаблан гуфта гузаштем. Акнун дар хусуси он чиҳил …

Тақсим кардани моли майит Вақте ки инсон аз дорулфано ба дорулбақо реҳлат намуд,  яъне аз дунёи нестшаванда ба олами боқиву ҷовидон сафар мекунад, ворисон -касоне, ки аз молу чизи вай ҳақбар мешаванд; падару писар ва бародару духтар ва ғайра, бояд мувофқи, гуфтаҳои зерин амал кунанд, то ин ки ҳам барои …

Васваса кардани шайтони лаъин Чун банда дар сакароти мавт афтад, шайтони лаъин назди вай ояд ва гӯяд: – Эй мискин, ҳеҷ медонӣ, ки чандин заҳмат ва машаққат, ки бар ту ниҳодаанд, аз барои чист? Ин ҳама аз барои он аст, ки ту мусулмонӣ, тарк аз ин дин кун, то аз …

Хатарҳои азиме, ки дар пеши майит оянд Бечора одами чаҳор хатари бузург дар пеш дорад, хар яке аз дигаре сахттару мушкилтар аст. Агар назари таҳқиқ ба вай кунем ва тафаккур намоем дар вай, на парвои хурдану нӯшидан монад ва на хоҳиши гуфтану шунидан, аммо чӣ кунем, ки ғафлат бар дилҳо …

Дафн кардани мурда Бидон, ки корсозӣ ва дафн, яъне қабр кардани мурда ва намози ҷаноза хондан аз ҳуқуқҳоест, ки мусулмононро бар якдигар мебошад. Расули акрам (с) фармуданд, ки ҳар кас намози ҷанозаи  шахси мусулмонро хонад, барои ӯ қироте бувад аз аҷру савоб. Агар интизорӣ кашад, то мурдаро қабр кунанд, ду …

Овоз кардани замин ва қабр Замин овоз мекунад, ҳар рӯз ба даҳ калима гӯяд: – Эй фарзанди Одам, зиндагӣ мекунӣ бар пушти ман ва бозгашти ту дар шиками ман аст. Ва нофармонӣ мекунӣ бар пушти ман ва азоб карда мешавӣ дар шиками ман ва ханда мекунӣ бар пушти ман ва …

Ҷудо шудани рух аз бадан Ҳангоми ыудо шудани рӯҳ аз бадан аз осмон се овоз меояд, ки: Эй ибни Одам, ту дунёро тарк кардӣ ё дунё туро тарк кард? Оё, ту дунёро ҷамъ кардӣ ё дунё туро ҷамъ кард? Оё, ту дунёро қабул кардӣ ё дунё туро қабул кард? Ва …