Меъроҷиддини Камол менависад: Пешонии одамӣ ба хобат, Мебинӣ агар ту шодӣ бинмо. Фарзанди тавонгар аст таъбир, Ҳам мартаба дар мақоми боло.

Меъроҷиддини Камол менависад: Ба хоб одам агар даҳлез бинад. Дар он шахсе ба дарди пес бинад, Нишонаш сарвати меросӣ будӣ, К-аз он ҷоми фарах лабрез бинад.

Меъроҷиддини Камол менависад: Гар пир бааклу ботамиз аст, Андарзи хушаш ба мо азиз аст. Дар хоби хушат ту бинӣ пире, Пешомади умри ту лазиз аст.

Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоби шабат пиёла ояд, Бо ҳусни хушаш дилат рабояд, Таъбир бувад занй баномус, В-истораи бахти ту барояд.

Меъроҷиддини Камол менависад: Бинӣ дар хобат пуле, эй ҳамзамон, Ки зи рӯхи мардуми олам равон, Шарҳи он бо марди некӯ вохурӣ, Ҳамдаме ёбӣ азизу мехрубон.