Гуногун

Дар як гўшаи гўристони деҳа, ки ба мисли лонаи паррандаи бошазада валангор буд, як аспу се гов ва чор-панҷ гўсфанд бепарво мечарид. Ба димоғ бўи порую арақи ҳайвонот мезад. Вале аз ин ҳолат одамоне, ки маросими дафни се маитро ба ҷо меоварданд, парвое набуд. Онҳо саросемаю шитобзада гўри сеюмро аз …

Ба як мард чил ҳунар кам бошад, пас чаро чил зан бисёр будааст?! Замонҳои пеш мардҳо бисёрзана буданд. Ҳоло занҳо бисёршавҳараанд. Гов гуфтааст: “Мудири ферма медонад, ки мо забони гўё надорем, бинобар ин дар пеши чашмамон медуздад”. Дар замони рукуд: “Ваъда медиҳем!” – мегуфтанд. Дар давраи бозсозҷ: “Ваъда медиҳем, ки …

Чеҳраи Асад коҳида ва мушавваш буд. Гўиё кўҳпорае ба тахтапушташ афтида бошад, базўр пой аз замин бардошта, канда-канда қадам мезад. Самад ўро бори аввал дар ин ҳол медид. – Ҳа, Асад-бой! Тинҷӣ-мӣ? – дарҳол пурсид Самад. – Хотират парешон, аз қошу қавоқат барфу борон мерезад? – Эҳ напурс, – бо …

Писарак гирён-гирён, оби дида шашқатор, ба хона омад. Падар хавотиромез боиси гиряи ўро пурсон гашт. Писарак фиқ-фиқкунон базўр: – Боз… – гуфт. – Чӣ “боз”? – Боз муаллим ду монд. Падар аз ин ҷавоб хандид. Баъд писараш ба оҷўш кашид. Сипас хушҳолона гуфт: – Ҳеҷ ҷам махўр! Бечора писарак дидаи …

…Низом Қосим! Ў ба муаррифӣ ниёз надорад. Зеро чеҳраи шинос аст, ки кайҳо бо шеърҳои марғубу дилнишинаш ба дили хонандаҳо ҷо гирифтааст. Вай табиатан чун кўдак содда ва беолоиш аст. Қалбаш чун оина соф, синааш аз кина орӣ. Диле дорад нозуку ҳасос ва дардошно. Аз фахру мағруриҳо дур аст ў, …

Аввали моҳи июли соли ҷорӣ ҳафтаномаи “Адабиёт в санъат” хабари хуш расонд. Рўйхати адибонеро ки ба Ҷоизаи адабии ба номи устод Садриддин Айнӣ мушараф гаштаанд дарҷ гардид ва дар байни онҳо номи Мирзо Шукурзодаро хондам. Аз ин муждаи нек табъам шукуфт. Диламро ҳисси шодмоние фаро гирифт. Албатта, ин сабаб дошт. …

Устод Садриддин Айнӣ дар китоби “Таҳзиб-ус-сибён, ки ҳанўз дар оғози садаи 20-ум эҷод намуда буданд, навиштаанд: “Дар дунё бахтёр он касе аст, ки соҳиби илм ва дониш бошад”. Ҳаққо, ки рост аст! Касе барои анўхтани дониш аз сидқ талош мекунад, ба орзуҳояш мерасад ва зиндагӣ барояш ширину гуворо ва саховатманд …

Рўз то рўз равобити сиёсию иқтисодии Тоҷикистон бо давлати овозадори Чин, ки аз шаш як ҳиссаи аҳолии кураи замин дар он маскун аст, густариш меёбад. Чин кишвари фарҳанги бузургест, ҳам аз дидгоҳи фарҳанги мардумсолорӣ, ҳам сиёсӣ ва ҳам бо намунаҳои беназири ҳунари синамо, адабиёт, опера, мусиқӣ, ки ҳар яке ганҷинаҳои …

Имрўз хушбахтона ва бадбахтона китоб бешумор нашр мешавад. Бадбахтона барои он, ки бисёре аз ин китобҳо ба қавли Низом Қосим “селборони харобикореанд, ки дар роҳи худ на мазраъҳои ҳавасро барҷо мегузоранду на киштаҳои завқро”. Хушбахтона барои он, ки китобҳое ҳам ҳастанд, ки сабаби ташаккули завқу салиқа, тафаккуру парвози баланди хаёлоту …

Парда Ҳабиб бо нахустмаҷмўаи ашъораш “Қаламчаи ток” (1990) ҳамчун шоири андешаманду борикбин ва ҷўянда арзи вуҷуд кард. Ин буд, ки тайи як муддати кўтоҳ мухлис ва ҳаводорони зиёде пайдо намуд. Вале чанд сол хомўшӣ ихтиёр кард. Дар ин бора шоир Низом Қосим менависад: “Баъдан ў хомўшӣ ихтиёр кард ва муддатҳо …