МАНБАИ ТАБИИИ БЕМОРИҲО, хусусияти як қатор бемориҳои сирятист, ки ангезандаи онҳо дар ҳудуди муайян бидуни тамос бо одамон ё ҳайвоноти хонагӣ, дар организми ҳайвоноти ваҳшӣ паразитӣ мекунанд. Чунин бемориҳоро бемориҳои манбаашон табиӣ ва маҳаллеро, ки ангезандаи ин бемориҳо вомехӯрад, манбаи табиӣ меноманд. Мафҳуми «манбаи табиӣ»-ро с. 1938 акад. Е. Н. …

МАНГАН (Manganum), Mn, элементи химиявии гурӯҳи VII ҷадвали Менделеев; рақами ат. 25, массаи ат. 54,9380; металли вазини сафеди нуқратоб. М.-ро якумин маротиба олими швед Ю. Ган с. 1774 дар натиҷаи гарм кардани омехтаи пиролюзит ва ангишт ҳосил намуд. М. 0,1%-и қишри Заминро ташкил мекунад. М. дар саноат бо усули электролиз, …

Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоби шабат, эй дӯст, Гар бинӣ ТУ чанде пӯст. Оянда нишони он, Ояндаи ту некӯст.

Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоб зан бинад палос. Аз дардҳо гардад халос. Таъбири дигар инчунин: Бо мард мегардад шинос.

Меъроҷиддини Камол менависад: Пашмро дар хоб дидан, Ё аз он чанде харидан, Оварад бар соҳиби хоб Олами фархундаву боб.

Меъроҷиддини Камол менависад: Пистони занон ба хоб бинӣ зебо. Ки кӯдаки ширхор бар он буд шайдо, Таъбир бувад рафиқу ёри дерин, Ҳам тифлаки дӯстрӯву беҳад доно.

Меъроҷиддини Камол менависад: Ба хобат гар парӣ ояд. Чу ёри озарӣ ояд, Нишонаш бахти тобон аст, Ки худ бо меҳтарӣ ояд.

МАНЗИЛ, хона, маконест барои ҳифзи одам аз таъсири обу ҳаво (гармо, сармо, шамол, барфу борон), инчунин истироҳат ва кору зиндагии инсон. Хона сохтан яке аз намудҳои асосӣ ва фаъолияти нахустини бинокории инсон мебошад. Шаклҳои М. ба дараҷаи инкишофи қувваҳои истеҳсолкунанда, муносибатҳои иҷтимоӣ, тарзи зист, хусусиятҳои моддию маънавӣ ва муҳити географӣ …

«МАНЗУМА ДАР БАЁНИ МУОЛАҶОТ», асари табиби маъруфи ҳинд Абӯбакри Сиддиқи Ногурӣ. Китоб ба назм буда, с. 1615 ба забони тоҷикӣ тасниф шудааст. Нусхаи хаттии он дар дасти муаллифи китоби «Ас-Сақофату-л-исломия» Абдулҳай ал-Ҳасанӣ маҳфуз будааст. Ад.: Абдулҳай ал-Ҳасанӣ, «Ас-Сақофату-л-исломия фӣ-л-Ҳинд», Димишқ, 1983. С. Шаҳобуддинов.

МАНИДОН (Vesicula seminalis), як ҷуфт ғадуди таносули мардҳо. Дар байни қаъри масона ва рӯдаи рост ҷой гирифтааст; ба девораи қафои ғадуди простата ҷафс мебошад. Бемориҳои М. – киста ва римхалта. Сабаби римхалта баста шудани маҷрои М. бинобар бемориҳои уретит ва простатит аст. Ҳангоми уретрит бисёр вақт илтиҳоби М. низ рух …