Мўҷиби ифтихор, таҳсин ва сипоси бекарон аст, ки миллати мо бо шарофати Президенти кишвар, Мўҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз вартаи нобудӣ раҳоӣ ёфт, соҳиби марзу бум гашт ва билохир ба истиқлолияти ҳақиқӣ расид. Ва имрўз дар ҷумҳурӣ ҳаёт бо ҷўшу хурўш пеш меравад. Кас аз пешрафт ва тарақиёти рўзафзуни ҷумҳурӣ басо …

Имрўз кишвари мо дар як марҳилаи пурвоқиа ва ояндасозу некфарҷом қарор дорад. Ин айём тақозо мекунад, ки адибон дар сафи пеш бошанд. Ва бисёр хуб аст, ки адибон аз ин тақозои давр барканор набуда, розу ниёз ва орзуву ормонҳои халқро ба риштаи назму наср мекашанд. Зиёда аз ин боиси ифтихор …

Китоби нависанда муҳаббати дил ва ганҷҳои қалби ўст. Беҳуда Фирдавсии бузург ба эътимод наовардааст:                Сухан монад аз мо ҳама ёдгор,                Ту бо ганҷ сухан баробар мадор. Китобро ба даст гирифта, нахуст фол мекушоям. Ва мехонам: “Худо нишон надиҳад, ки кас дар хонааш китоб надошта бошад”. Шукр мекунам, ки …

“Як каф рўшноӣ ба чашми ман рехт”. Ин суханон аз китоби инсони шарифу шинохтаву маҳбубест, ки дар ҳаққаш шоир чунин навишта:          “Ҳар кӣ аз худ биравад, ҳайф шавад,          Ҳар кӣ аз худ наравад, Сайф шавад”. Чунин суханонро дар бораи инсони шарифу шинохтаву маҳбуб метавонист танҳо инсони шарифу шинохтаву …

Таътил сар шуду ба Набиҷон худо дод. Дар майдончаи   рўи ҳавлӣ, ки афтоби тобистон онро гўё зебу оро дода буд, аз субҳ то шом футболбозӣ мекард. Вале як чизро ҳамеша карда истӣ ба дилат мезадааст. Ба обу арақ ҷўлида футбол бозӣ кардан ба дили Набиҷон зад. Қарор дод, ки мехонад, …

Муаллифи ин китоб журналист нест. Муҳандиси соҳаи нақлиёт аст. Солҳои тўлонӣ дар вазифаҳои гуногуни роҳбарӣ адои вазифа намудааст. Бо вуҷуди ин мардест басо оддӣ, самимӣ ва заҳматкаш. Дар зиндагӣ ҳарчи ёфтааст, бо меҳнати ҳалоли худ, бо хулқу одоби накў, хислатҳои ҳамидаи инсонӣ ёфтааст. Бо Абдулмаҷид Шарифов замоне шинос ва ҳамсўҳбат …

ОТАШДИЛ Вай паси миз нишаста ба хайёл рафта буд… Айёми манктабхонӣ зуд–зуд ба завод меомад. Кори дастгоҳи пармагарӣ ба ў маъғул ва либоси равғанолуди коргарон бисёр хуш омада буд. Баъди хатми мактаб шогирди пармагар шуд. Зеҳни тезу ағли расо, ки дошт, зуд касбро азхуд намуд. Рўзе, ки вай паси дастгоҳ …

НИШОНАҲО Азнавсозӣ! Ин калима ба ҳаёти мо тез дохил гардида, як ҷунбиши нусратбахшу рўҳафзоеро ба вуҷуд овард. Дар ҳама ҷо саъю кўшиши азнавсозӣ дарк мешавад, насими тозаву рўҳафзо сайр мекунад. Зиндагӣ ҷило ва тобишҳои рангин гирифта, нафаси гарми ҳаёт эҳсос мешавад. Ёд меояд, Михаил Сергеевич Горбачёв намоишгоҳро дар Владивосток тамошо …

Зани миёнақади гандумгун аз дари иттиҳодия баромада, лаҳзае таваққуф намуд, баъд гиребони палтои хокистаррангашро бардошта, роҳ ба сўи маркази шаҳр пеш гирифт. Ў маъюсу музтариб, бо сари хам роҳ мерафт. Ғаму ғусса дилашро фишор медод. Намедонист, ки ҳасраташро ба кӣ кунад. – Наход партофта равад? – чандин бор худ ба …

– Нест бод! – Ленин гунаҳгор! – Ба мурда нигаристан убол! – Ленин дар соҳили Нева гўронда шавад! Воаҷабо! Чӣ гапҳое! На дар дег меистад, на дар кафлес. На дар бел меистаду на дар ғалбер. Ба дўсти беғараз, қадрдон «Аниси кунҷи танҳоӣ…» рў меорем. – Ленин – бародар, раҳнамо – …