Мўйсафед бо лабҳои парсинбастаи писараш оби сарду зулоли чашмаро мечаконду дам намезад. Вай дигар маҷоли ашк резонидан надошт. Аммо ҳар лаҳзаву соат хун мегиряд, ҷигараш рўз то рўз садпора мешуд. Оҳ дунёву зиндагии ҷафопеша, оҳ мардум, писарам ме-ми-рад!.. Аҳли деҳа медонистанд, ки ҷавон гирифтори саратон асту аз умри ў рўзҳои …

Вай фозили комил ва шоири моҳир буд ва ба ҳар ду забон — тозӣ86 ва форсӣ сухан гуфта. Ва иттифоқ аст, ки ҳеҷ кас аз ўҳдаи ҷавоби қасидаи машҳури вай, ки матлаъаш ин аст: Б а й т Кӣ дорад чун ту маъшуқе нигори чобуку дилбар, Бунафшазулфу наргисчашму лоларўю насринбар? …

Шаколе56    хурўсеро  дар  хоби  саҳар  бигирифт.  Хурўс фарёд бардошт, ки: — Ман мўниси бедоронам ва муаззини шабзиндадорон, аз куштани ман бипарҳез ва хуни маро ба теғи тааддӣ марез! Б а й т Чаро бе мўҷибе бо ман ситезӣ, Ки хоҳӣ бе гунаҳ хунам бирезӣ? Шакол гуфт: — Ман ба куштани …

– Занак, писарат туро ба тўй даъват кардааст. – Кадом писарам? – Ту чанд писар дорӣ? Муҳаббат-хола чанд лаҳза бо аломати тааҷҷуб чашм аз рўи шавҳараш наканда, аз ҷой нимхез шуд. – Ҳайдарҷон омадааст? – Не, мактуб фиристодааст. – Орзуи Ҳамдам аз бағалкисааш лифофаи дуқатшудаеро бароварда, пеши занаш партофт. – …

– Биё, писарам, ҳамроҳ ба фотеҳахонӣ равем. Ҳар гаҳ, ки писари калонӣ ба зодгоҳаш меомад, ин анъана ҷорӣ буд. Пиёда раҳ мерафтанд. Падар гуфт: – Адҳам, дар хотират ҳаст, вақти бачагиат дастат аз оринҷ баромада буд? – Ҳа, аз велосипед афтода ва се-чор рўз воқеаро аз шумо пинҳон дошта будам. …

Шурби хамр. Тамоми ашёи масткунанда ҳаром аст. Сухани Худо аст, Ки Астаъизу биллоҳ «Ясъалунака анил-хамри вал майсир. Қул, фиҳимо исмун кабирун». (Тарҷума; «Савол мекунанд, ба ту аз шароб ва қимор. Бигӯ, дар он ҳар ду гуноҳи кабира аст»). Расул (с) гуфт: «Ло ташраб мусаккаран». «Ҳеҷ як аз масткунанда (ва мадҳушкунанда)-ро …

Агрономи ҷавон Толеъ Мадад барои овардани азот  ба маркази вилоят рафт. Вай дар даст коғаз дошт ва мебоист бар тибқи он барои заминҳои хоҷагиашон ду тонна азот меовард. Дилпур буд, ки то нисфирўзӣ кораш барор мегирад ва бегоҳ бояд ба деҳа баргардад. Аммо дар анбор ба вай фаҳмонданд, ки бе …

Гузаштагони мо тоҷикон (яъне, ориёиҳо) бунёдгузори илму фарҳанг дар тамаддунҳои қадимаи олами инсоният маҳсуб меёбанд ва дар аҳди исломӣ ҳам тоҷикон ин рисолати хешро аз даст надодаанд ва муассиси аввалин ва қадимтарин ва беҳтарин мазҳаб дар дини Ислом – мазҳаби Имоми Аъзам (ҳанафия) низ фарзанди арҷманди тоҷику форс Имоми Аъзам …

ДАР   ВАЗИДАНИ   НАСОИМИ   МУЛОТАФОТ  ВА   РАВОЕҲИ МУТОЯБОТ,      КИ   ҒУНЧАИ   ЛАБҲОРО   БИХАНДОНАД   ВА   ШУКУФАИ   ДИЛҲОРО   БИШУКУФОНАД Аз ҳазрати рисолат, саллаллоҳи алайҳи ва саллам, оранд, ки фармудааст, ки мўъмин мазоҳкун ва ширинсухан бошад ва мунофиқ туршрў ва гираҳ бар абрў. Ва амиралмўъминин Алӣ, карамаллоҳу ваҷҳаҳу, гуфтааст, ки ҳеҷ бок нест агар касе чандон …

Имсол мўҳлати мураххасиамро дар деҳа гузаронидам. Азбаски чанд сол боз ба зодгоҳам нарафта будам, мардуми зиёд, хешу таборон, ҳамсояҳо ва ҳамсинфон ба дидорбиниам омаданд. Аз ин сабаб чанд рўз аз хона ба ҷое нарафта меҳмон қабул мекардаму гусел. Пас аз канда шудани қадами меҳмонон рўзе бафурҷа дар байни ҳаётамон сайругашт …