Дар ҳудуди ноҳияи Хуросон як пойгоҳи омӯзишии низомӣ мавҷуд аст – аэродром, ки дар замони Шӯравӣ (1970-1980) сохта шуда буд. Дар айни замон, вай тобеи Вазорати мудофиаи Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад. Он ҷо асосан ҳавопаймоҳо мавҷуданд, ки ин барои машқҳои ҳарби гузаронидан имконият фароҳам меорад. Қувваҳои ҳавоии ҳавопаймоҳо ва чархболҳоро мебошанд.   …

Тавонгаре бахилро писаре ранҷур буд, некхоҳон гуфтандаш: – Маслиҳат он аст, ки хатми қуръоне кунӣ аз баҳри вай ё базли қурбоне?! Лахте ба андеша фурў рафту гуфт: – Мусҳафи маҳҷўр авлитар аст, ки галаи ду Соҳибдиле бишунид ва гуфт эй инсон: – ҳатмаш ба иллати он ихтиёр омад, ки қуръон …

Ҷавоне чусту латиф, хандону ширинзабон дар ҳалқаи ишрати мо буд, ки дар дилаш аз ҳеҷ навъе ғам наёмади ва лаб аз ханда фароҳам. Рўзгоре баромад, ки иттифоқи мулоқот наюфтод. Баъд аз он дидамаш, зан хоставу фарзандон хоста ва бехи нишоташ бурида ва гули ҳавас пажмурда. Пурсидамаш: «Чӣ гунаӣ ва чӣ …

Рўзе ба ғурури ҷавони сахт ронда будам ва шабонгоҳ ба пои гараве суст монда. Пирамарде заиф аз паси корвон ҳамеомад, гуфт: – Ин нашунидӣ, ки соҳибдилон гуфтаанд: «Рафтану нишастан беҳ, ки давидану гусастан!» Эй, ки муштоқи манзилӣ, машитоб, Панди ман кор банду сабр омўз: Аспи тозӣ дутак равад ба шитоб, …

Меҳмони пире шудам дар Диёрбакр, ки моли фаровон дошт ва фарзанде хубрўй. Шабе ҳикоят кард, ки маро ба умри хеш ҷуз ин фарзанд набудааст. Дарахте дар ин води зиёратгоҳ аст, ки мардумон ба ҳоҷат хостан он ҷо раванд. Шабҳои дароз дар пои он дарахт бар ҳақ бинолидаам, то маро ин …

Пире ҳикоят мекунад, ки духтаре хоста будам ва хуҷра ба гул ороста ва ба хилват бо ў нишаста ва дидаву дил дар ў баста. Шабҳои дароз наҳуфтаме ва базлахову латифаҳо гуфтаме, бошад, ки муонисат пазираду ваҳшат нагирад. Аз ҷумла шабе мегуфтам: «Бахти баландат ёр буваду чашми давлатат бедор, ки ба …