Якеро аз мулук маразе хоил буд, ки иодати зикри он нокардан авлитар. Тоифаи ҳукамои Юнон мутаффиқ шуданд, ки мар ин дардро давое нест магар заҳрае одаме, ки ба чандин сифат мавсуф бошад, бифармуд талаб кардан. Деҳқонписаре ёфтанд бад-он сифат, ки ҳакимон гуфта буданд. Падару модарашро бихонд ва ба неъмати бекарон …

Мардумозореро ҳикоят кунанд, ки санге бар сари солеҳе зад. Дарвешро маҷоли интиқом набуд. Сангро нигоҳ ҳаме дошт, то замоне, ки маликро бар он лашкари хашм омад ва дар чоҳаш кард. Дарвеш андар омад ва санг дар сараш куфт. Гуфто: – Ту кистӣ ва маро ин санг чаро задӣ? Гуфт: – …

Вазири ғофилеро шунидам, ки хонаи раият хароб карди, то хизонаи султон обод кунад бехабар аз қавли ҳакимон, ки гуфтаанд: «ҳар ки худойро азза ва ҷалла биёзорад, то дили халқе ба даст орад, худованди таоло ҳамон халқро бар ў гуморад, то димор аз рўзгораш барорад». Оташи сўзон накунад бо сипанд, Он …

Овардаанд, ки Нўшервони одилро дар шикоргоҳе сайде кабоб карданду намак набуд. Ғуломе ба русто рафт, то намак орад. Нушервон гуфт: – Намак ба қимат биситон, то расме нашавад ва деҳ хароб нагардад. Гуфтанд: – Аз ин қадар чӣ халал ояд? Гуфт: – Бунёди зулм дар ҷаҳон аввал андаке будаст. Ҳар …

Маликзодае ганҷи фаровон аз падар мерос ёфт. Дасти карам баркушод ва доди саховат бидод ва неъмат бедареғ бар сипоҳу раият бирехт. Наёсояд машом аз таблаи уд, Бар оташ неҳ, ки чун анбар бибўяд. Бузургӣ боядат, бахшандагӣ кун, Ки дона то наяфшонӣ, нарўяд. Яке аз ҷуласои бетадбир насиҳаташ оғоз кард, ки …

Тане чанд аз равандагон дар сўҳбати ман буданд, зоҳири эшон ба салоҳ ороста ва яке аз бузургон дар ҳақи ин тоифа ҳусни зане балиғ дошт ва идроре муайян карда, то яке аз инон ҳаракате кард на муносиби ҳоли дарвешон, зани он шахс фосид шуд ва бозори инон косид. Хостам, то …