Фарида дар вақти муайяншуда дар назди тарабхонаи Н ҳозир шуд. Дуртар аз даромадгоҳ, атрофи фаввора ва зери дарахтон одамон ду-ду, се-се рост истода, баъзеашон рўи харакҳои дар сояи маҷнунбедҳо гузошташуда нишаста, байни ҳам сўҳбат доштанд. Замира, соҳиби тўй наменамуд. Фарида ҳарчанд зеҳн монд, дар байни меҳмонон ягон одами шиносро надид. …

Имсол мўҳлати мураххасиамро дар деҳа гузаронидам. Азбаски чанд сол боз ба зодгоҳам нарафта будам, мардуми зиёд, хешу таборон, ҳамсояҳо ва ҳамсинфон ба дидорбиниам омаданд. Аз ин сабаб чанд рўз аз хона ба ҷое нарафта меҳмон қабул мекардаму гусел. Пас аз канда шудани қадами меҳмонон рўзе бафурҷа дар байни ҳаётамон сайругашт …

Шодмон ба бўрёкўбони ҳамсояи  навашон каме таъхир карда омад. Аллакай ҳамсояҳо ҷамъ омада буданд, як хона пур аз одам буд. Баробари ба хона ворид шудани Шодмон ҳамагон ба истиқболаш аз ҷой хеста, ўро ба пешгаҳ гузарониданд ва чун ба ҷойҳои худ нишастанд, соҳибхона, марди  тахмин шаст-шаступанҷсола, ки мўйҳои  сап-сафедаш дар …

Онҳо,  яке марди газгўшти сиёҳҷурда ва дигаре қадпасти кулўла , ки риши кўтоҳ қайчизадааш мисли ангишт сиёҳ буд, дар чойхонаи лаби рўд нишаста, чой менўшиданд. Марди газгўшт, ки Ёқуб Раҳмон ном дошт, чандин сол дар мактаби деҳа муаллиӣ карда, ҳамин қарибиҳо ба нафақа баромада буд. Ҳамнишасти ў – Ҳоҷӣ Халил …

Ҷавон дар дами ғори фарози кўҳ нишаста, ба деҳа менигарист. Дар поён деҳа бо боғоти сарсабзу хонаҳои бомҳояшон пасту баланд, дарёи тезоб, қабристони паҳновар ва пайроҳаҳои каҷу килебаш гўё ба ғанаб мерафт. «Ин қадар зебо, – аз дил гузаронд  ҷавон. – Чаро ман то имрўз чандин бор ба ин қулла …

Рўз рўзи хуб – эҳа, хуб чӣ! – олиҷаноб буд – на тасфону на сард, балки атрогини нарму форам. Вале табъи муфаттиши ҷавон хира. Дар андомаш ифодаи ранҷиш нақш баста буд. Гўё касе ўро сахт ҳақорат карда бошад. Наметавонист лаҳзаякеро бе фикру хаёл гузаронад. Чеҳраи ҷабрдида аз пеши назараш дур …

Чун фарёди ягона хурўси маҳалла, ки дар ошёнаи нуҳўми бинои рў ба рў мезист, аз фарорасии марги шаб дарак дод, бобои Сафар бо тарс аз болин сар бардошт. «– Оҳ! Дар хоб мондам!» – хитоб кард дар дил ў ва чанд лаҳза рўи ҷогаҳ гаранг нишаст. Сипас бо шитоб берун …