Агар шахсе мехоҳад, дар додгоҳ ҳаққаш зоеъ нагардад, ҳар рӯз баъд аз ҳар намозе ин оятро 133-маротиба бихонад. Воқеан агар барҳақ бошад, иншоаллоҳ ба натиҷа мерасад вагарна худаш дар мусибат гирифтор хоҳад шуд. Оят ин аст: Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим Ва қул ҷоа-л-ҳаққу ва заҳақа-л-ботилу, инна-л-ботила кона заҳуқо.[1]   [1] Сураи Исро, ояти …

Агар шахсе наметавонад барои фарзандаш ҳамсари муносибе пайдо кунад, ин оятро дар ҳар ҳолате бихонад, то ин ки мушкилаш ҳал гардад. Оят ин аст: Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Рҳим Ам-ман юҷибу-л-музтарра изо даъоҳу ва якшифу-с-суъ.[1] [1] Сураи Намл, ояти 62.

  Агар шахсе  мехоҳад, ки аз тангии ризқ берун биёяд ва ё ин ки ниёз ба хурдани чизи наве дорад, ин оятро 7-маротиба бихонад ва ба сӯйи осмои суф намояд. Оят ин аст: Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим Раббано анзил алайно моидата-м-мина-с-самои такуну лано ида-л-лиаввалино ва охирино ва оята-м-минка, ва-рзуқно ва Анта Хайру-р-розиқин.[1]   …

Қасос-ул-анбиё барои ҳар як хонанда китоби ҷолиб аст. Дар ин китоб қиссаҳо аз зиндагии пайғамбарон ва наздикони эшон ҷамъ оварда шудаанд. Асар баробари қимати таърихӣ доштан саршори панду андарзҳои тарбиявию ахлоқӣ низ мебошад. Инак порчаҳое аз он: Зикри рўзи валодати он Ҳазрат саллаллоҳу алайҳа ва олиҳи ва саллам Оварданд, ки …

Зулқарнайн марде буд шуҷоъ, ки дар майдони ҷанг аз сармову гармо ва душвориҳои мухталиф ҳаргиз намеҳаросид ва ҳамчунин самти Ғарб пеш мерафт ва тамоми сарзаминҳоеро, ки аз онҳо убур менамуд, ба тасарруф даровард. Лашкариёнашро дўст медошт, ба онҳо бо меҳрубонӣ рафтор менамуд. Зулқарнайн ба футўҳоти худ идома медод ва шабу …

Луқмон-ғуломе сиёҳ аз мардуми Будони Миср буд. Сураташ сиёҳ, вале қалбаш равон буд. Ҳаргиз дурўғ намегуфтва ба амонати кассе хиёнат намекард. Корҳоеро, ки худованд дастур дода буд, анҷом медод. Мардумро масхара намекард ва ҳаргиз касеро азият нанамуда буд. Ҳар вақт бекор буд, фикр мекарду дар муқобили ҳаводисе, ки ба пояш …

Зани Одам обистар шуду Қобилу хоҳарашро зойид. Дар дафъаи дуюм низ, ки обистан шуд, Ҳобил ва хоҳарашро зойид. Ин чаҳор фарзанд дар паноҳи падару модари меҳрубон ва дилсўз кам-кам бузург шуданд. Қобил ба зироат машғул шуду Ҳобил чўпонӣ мекард. Духтарҳо ҳам зери назари модар корҳои хонадорӣ меомўхтанд., то ин ки …

НАКЎИ КАРДАН ДАР ҲАҚҚИ МОДАРУ ПАДАР ВА ХУШНУДИИ ЭШОН ВА МУЛОИМИ ОН Ҳақ таъоло мефамояд: маро парастед, то аз азоби манн наҷот ёбед. Дар ҳаққи модар ва падари худ накўӣ кунед, то ба биҳишт расед ва оқи падару модар дар биҳишт дар наёяд, зеро ки Ҳақ таъоло мефармояд: Ло ядхулу-л- …

ИСЛОМ таълимоти ахлоқии динҳои дигари самовиро на танҳо идома ва такмил додааст, балки кўшиш намудааст, ки дар амал дар ҳаёти инсон ва ҷомеа татбиқ намояд. Таълимоти ислом саршор аз ақоиди ахлоқи ҳуҷаста, муҳаббату накўкорӣ, эҳтирому ғамхорӣ нисбати инсон ба мўъминон мебошад. Мартабан эҳтирому инсондўстиро ба муқаддасоти динӣ пайвастааст. Эҳтиром дар …

Шариат чист? ШАРИАТ маънии роҳи дуруст, қонун, маҷмўи қоидаҳоро, ки иҷрояшон ҳатмӣ аст, дорад. Он аз маҷмўи таърифот, қонуну қоидаҳое аст, ки иҷрои онро Қуръони карим ва суннати набавӣ муайян мекунад, ахлоқу рафтор, тасаввуроти мусулмононро дар бораи ҳаёти дунявӣ ва ухравӣ фаро мегирад. Қабл аз ҳама мутобиқи оёти Қуръони карим …