Бидонед: бинотарин чашм он аст, ки дар роҳи хайр боз шавад. Бидонед: тиҳидастӣ балост ва баъдтар аз тиҳидастӣ ранҷурии ҷисм аст ва баъдтар аз марказӣ бемории халқ /рўз/ аст. Бидонед: касе, ки намедонад, набояд аз омўхта шарм кунад, ки қиммати ҳар кас ба қадри маълумоти ўст. Шароб сари ҷамъи гуноҳон …

Мувофиқи сулҳи Худайбия аҳли Макка ва тарафдорони Пайғамбар бояд дар давоми даҳ сол бо якдигар ҷанг намекарданд. Лекин ин сулҳ ҳамагӣ ду сол давом кард. Сарварони Макка аввалин туда аҳдномаи сулҳро шикастанд. Онҳо ба маҳалҳое, ки дини исломро қабул карда, тарафдори Муҳаммад шуда буданд, ҳамла мекарданд, мардумро ғорат карда, азоб …

Овардаанд, ки чун хабари меъроҷ ба атрофу акнофи Араб интишор ёфту аксари аҳли Араб ва ғайра имон оварданд, ҳиқду ҳасад ба дили қудуратманзили мушрикони араб шўълаангез кардан гирифт. Лиҳозо ба изорасонии он ҳазрат /с/ мустаъидду омода шуданд. Дар ин асно Ҷабраил /а/ аз ҳазрати Раббулиззат даррасида фармуд, ки Худои таъоло …

Муҳаммад /с/ барои исботи муносибати дўстона бо яҳудиён қарордоде баст, ки тибқи он дину моли онҳоро эмин гузошта ва ба кори онҳо дахолат намекард. Матни қарордод чунин аст: “Ба номи Худои бахшояндаи меҳрубон. Ин номаест аз Муҳаммад пайғамбар миёни мўъминону мусалмонон аз Қурайшу Ясриб ва касоне, ки онҳоро пайравӣ карданд …

Синни ҳазрати Муҳаммад ба панҷоҳ расида буд, ки ду воқеаи ғамангез дар ҳаёти ў рўй дод: аввал завҷааш Хадича, баъд амакаш Абўтолиб аз дунё чашм пушиданд. То зинда будани ин ду шахс бадхоҳон ба Муҳаммад ошкоро душмани содир карда наметавонистанд. Авлоди Хадича, ки аксаран ашрофони Макка буданд, ба хотири Хадича …

Муҳаммад Ҳусайни Ҳайкал мегуяд:  Зиндагонии Муҳаммад. Ҷилди аввал Муҳаммад хушқиёфаву миёнаболо буд. Қоматаш на кўтоҳ буд, на баланд. Сари бузург бо мўи мураттаби сиёҳ, пешонии боз, абрўвоне анбўҳу нунӣ ва ба ҳам пайваста, чашмони дурушту сиёҳ дошт, ки сафедии он аз атроф бо сурхӣ каме омехта буд ва мижгони баланду …

  Дар ривояте аз Ибни Мардвайҳ омадааст, ки Расулуллоҳ (с) фармуд: «Бар ман ончунон ояте нозил шудааст, ки ба ғайр аз Ҳазрати Сулаймон бар пайғамбари дигаре нозил нашудааст ва он «Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим» аст». Ҳазрати Ҷобир (раз) мефармояд: Вақте ки ин оят нозил шуд: Абрҳо ба тарафи машриқ рангин шуданд. Ҳавоҳо сокин …

Худованд дуоҳоро мепазирад Ё айюҳа-н-носу кулу ми-м-мо фӣ-л-арзи ҳалолан тайибан ва ло таттабиъу хутувоти-ш-шайтони, иннаҳу лакум адувву- м-мубин.[1] Тарҷума: Эй мардум, аз ҳар чизи ҳалол бар рӯи замин бихуред ва бар роҳи шайтон наравед, зеро вай душмани зоҳири шумост. Расулуллоҳ (с) дар ривояте аз «Саҳеҳ»-и Муслим мефармояд: «Худованд мефармояд: «Он …

Дар ривояте аз Абӯдовуд омадааст, ки: «Ҳар касе ин оятро субҳу шом ҳафт маротибагӣ бихонад, Худованд аз мушкилот ва ғаму андӯҳҳои дунёву охират барояш кифояткунанда хоҳад буд. Оят ин аст: Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим Ҳасбияллоҳу ло илоҳа илло Ҳу, алайҳи таваккалту ва Ҳува Раббу-л-Арши-л-азим.[1] Тарҷума: Худованд барои ман кофист. Ба ғайр аз Ӯ …

Ҳазрати Абдуллоҳ ибни Ҳабиб (раз) мефармояд, ки: Дар як шаби бисёр торику боронӣ ба дунболи Расулуллоҳ (с) мегаштем, то ин ки Расулуллоҳ (с)-ро ёфтем. Дар ҳамин зимн Расулуллоҳ (с) фармуд: – Се маротиба сураи «Ихлос» ва се маротиба сураи «Фалақ» ва се маротиба сураи «Нос»-ро бихонед, зеро барои шумо аз …