Меъроҷиддини Камол менависад: Ба хобат бинӣ шахси кар. Далелаш кори марговар. Зи мардум дур мегардӣ, Каме ранҷур мегардӣ Чу соли нав ба кор ояд, Туро файзи баҳор ояд.

Меъроҷиддини Камол менависад: Гар шабе дар хоб бинӣ шахси кал. Як далелаш буд илми беамал. Чун сарат бемӯ намояд вақти хоб, Бошад он таъбири кори носавоб.

Меъроҷиддини Камол менависад: Карам, ки худ ғизои обу тоб аст, Аз ин рӯ хӯрданаш кори савоб аст. Вале дар хоби хуш бинӣ карамро, Нишон бемориву ҳоли хароб аст.

Меъроҷиддини Камол менависад: Гар бинӣ ба хоб, ки дари айвоне Истода калимаи шаҳодат хонӣ, Таъбир, раҳоӣ аз ғами беҳуда, Бикшода дару раҳи наҷотат донӣ.

Меъроҷиддини Камол менависад: Касалхона пур аз бемор бинӣ, Бароре кай ту пас дар кор бинӣ? Машав дилмонда аз дунёи рӯшан, Агар неку бадӣ бисёр бинӣ.

Меъроҷиддини Камол менависад: Гар дар шаби хоб кор бинӣ, Дар кори худат барор бинӣ, Таъбир, ки дар замони наздик, Худро ту ба зин савор бинӣ.