Ислом динест, ки дар он роҳнамо барои тамоми соҳаҳои ҳаёт пешниҳод шудааст. Агар инсони боимон ягон мушкилоте ё саволе дошта бошад, пас ба имони худ рӯй меоварад, ки марҳамати он ба ӯ роҳи ҳалли ин мушкилотҳоро медиҳад. Мақолаи имрӯза барои онҳое, ки ҷустуҷӯи кор доранд ва барои бо муваффақият амалӣ …

Меъроҷиддини Камол менависад: Зимистонро ба хоби ноз дидан. Ду маънӣ дорад он сон, ки шунидаш: Яке аз ҳокимон ранҷе ба халқ аст, Дигар нусрат ба мардум, он чӣ дидаш.

Меъроҷиддини Камол менависад: Зумуррад, ки бувад қимматбаҳо санг, Чу мебинӣ ба хобат эй, бафарҳанг, Нишонаш тифлу молу ëри некӯ, Бародар ҳам бувад бо номусу нанг.

Меъроҷиддини Камол менависад: Дидани зилзила дар хоб офат аст, Баҳри кас бемории бетоқат аст.

Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоб агар гирӣ закот. Рӯзона мегардӣ ту шод, Дар хоб агар додӣ закот. Моли ту мегардад зиёд. Ҳам ёбӣ аз дарде шифо, Гардӣ каси боэътиқод.

Меъроҷиддини Камол менависад: Зардолу дар хоби касон Бошад нишони беамон. Аз ширинаш суре расад, Туршаш диҳад коҳиш ба ҷон.