Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоб бубини зини бо нақш, Зебанда бувад зани ту бар рахш. Таъбир, зане зи порсоён, Чун зин бишикаст, зан шавад пахш.

Меъроҷиддини Камол менависад: Зира, ки гиёҳеву бабӯе будаст, Дар хоб бубинӣ, обрӯе будаст. Манфиати оину замон буда дар он, Бинандаи хоб оинарӯе будаст.

Меъроҷиддини Камол менависад: Заҳр аст ба хоби мардумон – мол, Оне, ки расад зи ҳақ ба ҳар ҳол. Гар моли ҳаром беш ояд, Таъбир, ки бад бигардад аҳвол.

Меъроҷиддини Камол менависад: Зангӯлаи дар ба хоб дидан, Ҳамзанги варо каме шунидан, Ҷанг асту хусумату фалокат, Ҳамранҷу азоб аз он рамидан.

Меъроҷиддини Камол менависад: Зиндон, ки сарои ваҳму танг аст, Афтода дар он, басе гаранг аст. Чун бинӣ ба хоби шаб ту зиндон, Дар рӯи раҳи ту ғам чу санг аст.