Роҳ дур асту хаёлам парешон. Мехостам мошин болу пар барораду ба парвоз ояд. Ҳарчанд, ки ронанда ҳаддалимкон суръатро меафзуд. Гоҳо чунин мешавад, ки дар як он зиндагӣ маънии дигар пайдо менамояд. Дирўз ҳамроҳи ҷўраҳоям маҳфил ороста, то поси шаб сўҳбат доштам, ки телеграмма оварданд. Хондаму ҳуш аз сарам парид. «Агар …

Вай дар латофати сухан ва диққати маонӣ ба мартабаест, ки беш аз он мутасаввир 156 нест. Аммо муболиға дар он шеъри вайро аз ҳадди салосат берун бурдааст ва аз чошнии ишқу муҳаббат холӣ монда. Дар эроди амсол ва ихтиёри баҳрҳои сабук бо қофияҳову радифҳои ғариб, ки саҳлу мумтанеъ аст, татаббўъи157 …

Вайро дар ғазал тариқи хос аст. Аксар қофияҳои тангу радифҳои ғариб ва баҳрҳои хушоянда, ки асл дар шеър, хосса дар ғазал, мулоҳизаи инҳост, ихтиёр кардааст. Лоҷарам, аз иҷтимои онҳо шеъри вайро ҳолате ҳосил омадааст, ки агарчӣ ба ҳасаби 162 бодиназар осон менамояд, аммо дар гуфтан душвор аст. Ва лиҳозо 163 …

Дар шеър мутафаннин 159 аст ва қасидаю ғазалу маснавиро варзида ва ҳамаро ба камол расонида. Ва татаббўи Хоқонӣ мекунад. Ҳарчанд дар қасида ба вай нарасида, аммо ғазалро аз вай гузаронида. Ғазалҳои вай ба воситаи маонии ошно, ки арбоби ишқу муҳаббат ба ҳасби завқу виҷдони худ онро дармеёбанд, мақбули ҳама кас …

Роҳи мард пурпечутоб буд, гаҳе аз биёбону гаҳе аз пайраҳаҳои талу теппа мегузашт. На аз шамол паноҳ меёфту на аз борон ва на аз нури сўзони офтоб ҷои гурез. Вай инсоне аст, ниҳоят босабру тоқат, бахусус, агар сухан аз боби интизориву гуруснагиву ташнагӣ равад… Ҳоло бағоят ҳалқаш хушк монда ва …

Вай соҳиби китоби «Меҳру Муштарӣ»-ст ва дар он ҷо латоиф ва бадоеъ бисёр аст ва ин чанд байт аз он китоб аст дар сифати бинии маъшуқ : М а с н а в ӣ Кашида бар гули насрин зи бинӣ Хате дар байни лутфу нозанинӣ. Яди 142  қудрат сутуне баста …

Вай шоире фасеҳ ва сухангузоре балиғ аст. Дар салосати иборот ва диққати ишорот беназир афтодааст. Ва дар ҷавоби устодон қасоид дорад ва баъзе аз асл хубтар ва баъзе фурўтар ва баъзе баробар. Ва вайро маъонии хосса бисёр аст ва бисёр аз маонии устодонро, ба тахсис 136 Камол Исмоил, дар ашъори …

Писанд кардани куфр, куфр аст. Хуб донистани калимоти куфромез. Дигаронро водор кардан ба гуфтани калимоти куфр. Аз имони худ пушаймон шудан, ки шахсе мегӯяд, агар ман мусалмон намебудам, фалон кор намешуд. Дар вафоти авлод ва ғайра инчунин мегӯянд, ки Худо фақат дар садади бурдани ҳамин буд ва барои куштани каси …

Дар ибтидо табибон таскин доданд, ки ҷарроҳии Ҳикмат-амак вазнин бошад ҳам хуб гузашт. Кулли  хешу табор, ёру дўстон ва  мо ҳамсоягон низ умедвор будем, ки ў дере нагузашта шифо меёбад. Лекин даҳ-дувоздаҳ рўз пас духтурон аз писари калониаш хоҳиш намуданд, ки мўйсафедро хона баранд. Онҳо ҳар кори аз дасташон меомадаро …

Нилуфар, духтараки ҳаштсола, тайи се соли охир қариб ҳар моҳ аз марди ношиносе мактуб мегирифт. Мард дар рўи лифофа на суроғашро менавишту  на ному насабашро. Танҳо имзое дошт: Марди ношинос. Мактуби марди ношинос ҳамеша бо аҳволпурсии муқаррарӣ оғоз меёфт ва пасон ў ба нақли афсонаи кўтоҳе мепардохт. Аҷаб номҳои зебо …