Дар ҳоле, ки дар Шӯравӣ донишҷӯёнро ба хизмати сарбозӣ намегирифтанд, ба бахти ман дар соли 1984, ки соли аввали дар Донишгоҳ хонданам буд, қоидаи нав рӯйи кор омад ва давлат қарор кард, ки донишҷӯён низ ба хизмати сарбозӣ ҷалб ша- ванд. Ягона истисно барои донишгоҳҳои пизишкӣ дар назар гирифта шуда …

Ҷумҳурии Тоҷикистони шӯравӣ кишвари ба таври сунъӣ сохтаи болшавикон аст. Солҳои пеш аз вуқӯъи инқилоби коммунистӣ қисми сарзаминҳои Осиёи Миёна аллакай аз сӯи Имперотории Рус забт шуда буданд. Дар натиҷаи мағлубиятҳои пайдарпай, амири Бухоро маҷбур шуда буд, ки 23 июни соли 1868, мувофиқи аҳдномаи Зира- булоқ бекигариҳои Самарқанд, Панҷекат, Катта-Қӯрғон …

Мо мардуми тоҷик дар замони пеш аз Шӯравӣ ҳам аҳли як миллат набудаем, бештар аҳли маҳал будаем. Аз мушоҳидаҳои навишташуда дида мешавад, ки дар аморати Бу- хоро ва хонигариҳои дигари минтақа одамон худашонро бухорӣ, самарқандӣ, фарғонӣ, хуҷандӣ ва ғайра муаррифӣ мекардаанд. То вақте ки ҳукумат дар дасти сулолаҳои ғайритоҷик буд, …

Баъзе устодони донишгоҳ дар замони Шӯравӣ хеле сахт- гир буданд. Ба фарқ аз имрӯз, баҳои донишомӯзро фақат дар асоси донишаш мемонданд. Ришваву фасод қариб вуҷуд на- дошт. Як рӯз як писархолаам, ки дар Донишгоҳи политехникӣ мехонд, ба ман муроҷиат кард, ки мусоидат бикунам, то аз донишгоҳ хориҷ нашавад. Моҷаро аз …

Солҳои донишҷӯии ман, яъне солҳои ҳаштодум Душанбе бештар як шаҳри русӣ буд. Қисми аъзами сокинони Душанбе мардуми рус ва русзабонҳо буданд. Ҳатто худи то- ҷикони муқими Душанбе русӣ ҳарф мезаданд, аз уқдаи ҳақорат ба забони модарӣ ҳарф заданро ор медонистанд. Дар шаҳр кор- хонаҳои саноатии зиёд фаъолият мекарданд, ки аксари …

ҚАБУЛ ШУДАН БА ДОНИШГОҲ Cоли охири мактаб ман қарор кардам, ки барои хон- дан ба факултаи шарқшиносии Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон дар шаҳри Душанбе хоҳам рафт. Чун шавқам ба соҳаи забону адабиёт бештар буд ва дар ин факулта забонҳои хориҷӣ омӯхта мешуданд, беҳтарин гузина бароям ҳамин фа- култа менамуд. Ман дар …

Хурофот бештар зодаи ҷаҳолати инсон ва тарси ӯ аз па- дидаҳои табиист. Одамон аз сабаби он ки омилҳои ба вуҷуд омадани офатҳои табииро намедонистанд, онро ба қувваи фавқуттабиӣ нисбат медоданд. Масалан, мегуфтанд, ки соле, ки дар осмон ситораи думдор барояд, соли наҳс аст ва ҳатман бадбахтӣ меорад. Ё ҳамин гирифтани …

Баъд аз он, ки хонаро шиферпӯш кардем, якчанд дона шифер зиёдатӣ монда буд. Он рӯз ману падарам ҳавлиро ба тартиб меовардем. Ҳанӯз то вақти наҳор зиёдтар аз ним соат монда буд, ки Абдулаҳад – писараммаи падарам аз дарвоза даромад. Мувофиқи расми маъмул, баъд аз салому аҳволпурсӣ, падарам ӯро ба як …

Ёд дорам, он сол падарам хона бино мекарданд. Дар дашти Марғедар ба мардум заминҳои наздиҳавлигӣ дода буданд, ки ба оилаи мо ҳам як порча расида буд. Тибқи расми роиҷ, ба ҳар падари тоҷик се чиз фарз аст: ба писар номи некӯ гузош- тан, ӯро зан додан ва барояш хона сохтан. …

Чун дар ҳикояти мо чандин бор аз колхоз ёд шуд, бад нест сайри таърихие ба пайдоиши он бикунем, бахусус, ки ин шакли моликият дар ҳаёти мардуми мо падидаи нав буда, таъсири амиқе ба зиндагиву фарҳанг гузоштааст. Колхозҳо (хоҷагиҳои ҷамъиятӣ) охири солҳои бистум, аввали солҳои сиюми асри гузашта ташкил шудаанд. Қарори …