Расулуллоҳ, (с) мефармояд: Уммати ман ҳангоми савор шудан бар киштӣ барои маҳфуз мондан аз ғарқ шудан дуои зеринро бихонанд. Дуо ин аст: Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим Бисмиллоҳи-л-Малики-л-Ҳаққи ва мо қадаруллоҳа ҳаққа қадриҳи ва-л-арзу ҷамиан қабзатуҳу явма-л-қиёмати ва-с-самовоти матавийётун бияминиҳи, Субҳонаҳу ва таоло аммо юшрикун.[1] Бисмиллоҳи маҷроҳо ва мурсоҳо, инна Раббӣ ла-Ғафуру-р-Раҳим.[2] [1] Сураи …

Аз Абӯнуайм ривоят шудааст, ки Расулуллоҳ (с) моро ба сарияе[1] фиристод ва ба мо гуфт: Ҳар субҳу шом оёти зеринро бихонед. Он оёт ин аст: Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим А фа ҳасибтум аннамо халақнокум абаса-в-ва аннакум илайно ло турҷаъун. Фа таъолаллоҳу-л-Малику-л-Ҳаққу, ло илоҳа илло Ҳува Раббу-л-Арши-л-Карим. Ва ма-й-ядъу мааллоҳи илоҳан охара ло бурҳоналаҳу …

Дар китоби Ибни Абӯҳотам омадааст, ки: Шахси беморе, ки ҷинне вайро азият мекард, ба назди Ҳазрати Абдуллоҳ ибни Масъуд (раз) омад ва Ҳазрати Абдуллоҳ ибни Масъуд (раз) ин оятро хонда, дар гӯши он бемор дамид  ва ӯ тандуруст гардид. Он оятҳо ин аст: Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим А фа ҳасибтум аннамо халақнокум абаса-в-ва …

Ҳар шахсе, ки баъд аз атса (ахса) задан ин дуоро бигӯяд, ҳаргиз дарди дандону гӯшро эҳсос нахоҳад намуд. Дуо ин аст: Ал-ҳамду лиллоҳи Рабби-л-оламина ало кулли ҳоли мо кона. ***** Ҳазрати Умми Саламӣ модари фарзандони Абӯрофеъ ба Расулуллоҳ (с) арз намуд: Ё Расулаллоҳ (с), ба ман калимоти мухтасаре биёмӯзон. Расулуллоҳ …

Иллати асосии бадахлоқии фарзандон умуман ба гуноҳи падару модар бармегардад, бинобар ин бар падарону модарон лозим аст, робитаи худро бо Аллоҳ дуруст намоянд. Зимнан се дафъа сураи «Фотиҳа»-ро бар обе хонда, сипас ба фарзандон бинӯшонанд. Сураи «Фотиҳа» ин аст: Сураи «Фотиҳа» Аузу биллоҳи мина-ш-шайтони-р-раҷим Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим Ал-ҳамду лиллоҳи Рабби-л-оламин. Ар-Раҳмони-р-Раҳим. Молики …

Дар замони гузашта ва ҳозира бисёр динҳо буданд ва ҳастанд, ки эътиқодмандони онро ягон гурўҳи этникӣ ташкил медиҳанд. Хусусияти этникӣ-миллӣ дар ҳамаи динҳо мавҷуд аст ва дар забони муқаддаси китобҳои динӣ, фарҳанги этникию миллие, ки дар дин инъикос ёфтааст, муҳиту минтақаи баёншуда ва ғайра зоҳир мегардад. Динҳои миллӣ гуфта, одатан, …

МАГИЯ–сеҳру ҷодугарӣ, амалиёту маросимхое, ки мутобиқи эътиқод ба қувваи фавқуттабиӣ иҷро мегарданд. Эътиқодмандони он боварӣ доранд, ки нирўи фавкуттабиӣ метавонад ба воқеияти гирду атроф, ба ҳаёту зиндагии одамон таъсир расонад, аз ин ҷо бо ҳар гуна амалиёти ҷодугарона метавон ба ин муҳити воқеӣ таъсир расонд. Бо ин восита ба тақдиру …

Тотемизм /ототетм – авлоди ў/-ба эътиқод ба хешигарии фавқуттабиин байни гурўҳи одамон, авлод, ба ягон намуди ашёи моддӣ, қабл аз ҳама ҳайвонот ва рустанӣ. Тотемизм аз ҷумлаи қадимтарин шаклҳои дин буда, имрўз ҳам дар байни баъзе қабилаҳои ақибмондаи Австралия дучор мешаванд. Дар адабиёти илмӣ истилоҳи “тотема” аввалин бор дар охири …

Фетишизм – калимаи португалӣ буда, ба маънии тоату ибодат кардан ба мавҷудоти ғайризинда омадааст. Дар мавҷудоти ғайризинда мувофиқи ақидаи фетишизм ягон хусусияти фавқулода маҳфуз аст. Аввалин бор калимаи фетиш дар асри XVIII аз тарафи баҳрнаварди португалӣ ҳангоми тасвири ашёи мавриди парастиши аҳолии Гвинея истифода шудааст. Фетишизм на танхо шакли махсуси …

Дар ибтидои таърихи башарият даврае буд, ки одамон дар ҷаҳолат зиндагӣ карда, шуури онҳо инкишоф наёфта буд ва чӣ будани динро намедонистанд, дар ин давра унсурҳои эътиқод ба диёнат вуҷуд надошт ва ин давраро давраи бединӣ мегўянд. Агар аз рўи ҳисоби олимои пайдоиши инсон дар рўи замин бештар аз 1 …