Дар унфувони ҷавонӣ, чунон ки афтаду донӣ, бо шоҳиде сареву сарӣ доштам ба ҳукми он, ки хулқе дошт. Он ки наботи оразаш оби ҳаёт мехўрад, Дар шакараш нигаҳ кунад, ҳар ки набот мехўрад. Иттифоқан ба хилофи табъ аз вай ҳаракате бидидам, ки написандидам, доман аз ў даркашидаму меҳр барчидам ва …

Ёд дорам дар айёми пешин, ки ман ва дўсте чун ду бодамағз дар пусте сўҳбат доштем. Ногоҳ иттифоқи мағиб афтод. Пас аз муддате, ки бозомад, итоб кард, ки дар ин муддат қосиде нафиристодӣ! Гуфт: – Дареғ омадам, ки дидаи қосид ба ҷамоли ту равшан гардаду ман маҳрум. Ёри дерина маро, …

Яке дўстеро, ки замонҳо надида буд, гуфт: – Куҷои, ки муштоқ будаам? Гуфт: – Муштоқи беҳ, ки маўлӣ! Дар омадӣ, эй нигори сармаст. Зудат надиҳем доман аз даст. Маъшуқ, ки дер дер бинанд, Охир кам аз он ки сер бинанд. Шоҳид, ки бо рафиқон ояд, ба ҷафо кардан омадааст ба …

Якеро аз мутааллимон камоли беҳҷате буду тийби лаҳҷате ва муаллимро аз он ҷо ки ҳисси башарият аст, бо ҳусни башараи ў муомилате дошт. Заҷру тавбиҳе, ки ба кўдакон кардӣ, дар ҳақ вай раво надоштӣ ва вақте ки ба хилваташ дарёфтӣ, гуфтӣ: На ончунон ба ту машғулам, эй бихиштирўй, Ки ёди …

Якеро дил аз даст рафта буд ва тарки ҷон гуфта ва матмаҳи назараш ҷое хатарнок ва вартаи ҳалок , на луқмае, ки мутасаввир шуди, ки ба ком ояд, ё мурғе, ки ба дом афтад. Чу дар чашми шоҳид наёяд зарат, Зару хок яксон намояд барат. Боре ба насиҳаташ гуфтанд: «Аз …

Порсоеро дидам бо муҳаббати шахсе гирифтор, на тоқати сабру на ёрои гуфтор, чандон ки маломат дидию гаромат кашидӣ, тарки тасоби нагуфтиву гуфтӣ: Кўтаҳ накунам зи доманат даст, В-ар худ бизани ба теғи тезам. Баъд аз ту малозу малае нест, Ҳам дар ту гурезам, ар гурезам. Боре маломаташ кардаму гуфтам: – …

Гўянд, ҳоҷаеро бандае нодирулҳусн буд ва бо вай ба сабили маваддат назаре дошт. Бо яке аз дўстон гуфт: – Дареғ, ин бандаро бо ҳусну шамоиле, ки дорад, агар забондарозию беадаби накардӣ! Гуфт: – Эй бародар, чун қарори дўсти кардӣ, таваққуи хидмат мадор, ки чун ошиқу маъшуқи дар миён омад, молику …

Ҳасани Маймандиро гуфтанд: – Султон Маҳмуд чандин бандаи соҳибҷамол дорад, ки ҳар яке бадеъи чоҳонеанд. Чӣ гуна афтодааст, ки бо ҳеҷ як бо эшон майлу муҳаббате надорад, чунон ки бо Аёз, ки зиёдат ҳусне надорад? Гуфт: – ҳар чӣ ба дил фурўд ояд, дар дида накў намояд. Ҳар ки султон …

Нохушовозе ба бонги баланд қуръон ҳамехонд. Соҳибдиле бар ў бигузашту гуфт: – Туро мушохара чанд аст? Гуфт: – ҳеҷ Гуфт: – Пас заҳмати худ чандин чаро ҳамедиҳӣ? Гуфт: – Аз баҳри худо мехонам. Гуфт: – Аз баҳри худо, махон! Гар ту қуръон бар ин намат хонӣ, Бубари равнақи мусулмонӣ!

Хатибе карехуссавт худро хушовоз пиндошти ва фарёди беҳуда бардоштӣ. Мардум қаря ба иллати ҷоҳе, ки дошт, балияташ ҳамекашиданд ва азияташро маслиҳат намедиданд. То яке аз хутабои он иқлим, ки бо ў адовате ниҳони дошт, боре ба пурсиши вай омада буд, гуфт: – Туро хобе дидаам, хайр бод! Гуфто: – Чӣ …