Муҳаббати ирони

Порсоеро дидам бо муҳаббати шахсе гирифтор, на тоқати сабру на ёрои гуфтор, чандон ки маломат дидию гаромат кашидӣ, тарки тасоби нагуфтиву гуфтӣ:

Кўтаҳ накунам зи доманат даст,
В-ар худ бизани ба теғи тезам.
Баъд аз ту малозу малае нест,
Ҳам дар ту гурезам, ар гурезам.

Боре маломаташ кардаму гуфтам:
– Ақли нафисатро чи шуд, то нафси хасиси ғолиб омад?
Замоне фурў рафту гуфт:

Ҳар куҷо султони ишқ омад намонд
Қуввати бозуи тақвиро маҳал.
Покдоман чун зияд бечорае.
Уфтода то гиребон дар ваҳал.