Татум — ин самари буттаест ба андозаи наск, паҳнтар, рӯяш пӯсти гарднок дорад, дар хӯша мебошад. Таъми самараш турш аст. Ҳамаи қисмҳои дарахти он дар тиб истифода мешавад. Ин ду навъ аст: саҳроӣ ва куҳӣ. Мизоҷи саҳроии он дар дараҷаи дувум сард аст, вале кӯҳии он дар севум хушк аст. …

Зарингиёҳ — ин растании кӯҳистонист, решааш аз рӯ тира ва дарунаш зард аст. Бинобар зард будани решааш ҳамин тавр номида шудааст. Дар кӯҳсорҳои Осиёи Марказӣ бисёр мерӯяд. Ба русӣ золотой корень меноманд. Гулаш зард аст. Қади гиёҳаш то як ваҷаб мехезад, баргҳояш сербар ва дурушт мебошанд. Мизоҷаш гарм ва хушк …

Занҷабил — ин бехрешаи гиёҳест, ки ба решаи сабзии саҳроӣ мемонад, вале аз он майдатар ва баргҳояш борики дароз аст. Ин дар сарзамини Ҳиндустон бисёр аст. Навъқои қӯҳӣ ва даштӣ низ дорад. Дар бозорҳои шаҳрҳои Осиёи Марказӣ ёфт мешавад. Мизоҷи тару тозааш дар дараҷаи севум гарм ва дар якум хушк …

Ин меваи маълум аст, ки се синф мебошад: а) биҳии ширин, ки онро биҳии озод меноманд; б) биҳии майхуш, яъне туршу ширин, ки ин ҳам бисёр аст; в) биҳии маҳз турш. Мизоҷи биҳии ширин дар гармиву сардӣ қариб дар эътидол аст ва дар дараҷаи якум тар мебошад. Хислатҳои шифобахши он: …

Момирон — ин гиёҳ як намуди зардчӯбаҳост. Поя ва шохҳои он аз замин баланд. Баргаш монанди баргҳои печаки калон, моил ба гирдак, сафеди зардтоб ва часпак мебошад. Решааш шоха-шоха аз як ҷо ба ҳар тараф кашида, кӯчактар ва бориктар аз решаи зардчӯба, гиреҳдор ва каҷтар аст, пашмакрешаҳои мӯйшакл дорад, ки …

Бодрангбӯя — ин калима дар таъсири забони арабӣ монда, бодранҷбӯя гаштааст. Ба русӣ лимонная трава (лимонная мята) ва мелисса меноманд. Ин дар ҳама ҷоҳои намнок мерӯяд. Қадди гиёҳаш то 85 сантиметр мехезад, ки ду навъ дорад: як намудаш хурдтар ва навъи дигараш баргнозуки дарозак, атрофи баргаш дандонадор, пояаш монанди райҳон …

Бедгул — ин растиниро баргаш монанди барги бед аст, вале ғафстар аз он. Бинобар хотири баргаш «бедгул» ном гирифтааст. Бӯяш андак нофорам, таъмаш талх ва тез мебошад. Гулаш зебо, ду навъ аст: навъеро гулаш сурх, дигареро сафеди моил ба зардӣ. Мизоҷи бедгул дар дараҷаи севум гарм ва хушк аст, таркибаш …

Ҳардал — инро ба русӣ горчица меноманд, ки ҳар як шахсе, ки замин дошта бошад, метавонад парвариш намояд. Барги ин гиёҳ монанди баргҳои турб, вале аз он майдатар, шахшӯл ва андак тундбӯй аст. Пояаш чорқирра, гулаш зард, тухмаш кулӯлаи сурхи тундтаъм аст. Ин растанӣ навъҳои саҳроӣ ва бӯстонӣ дорад. Дар …

Лаклак — парандаи калонҷусса буда, гардану по ва нӯли дароз дорад, ки ба мардум маълум мебошад. Аз чӯбмайда ва хорҳои шахшӯл барои муҳофизати бачаҳои худ ошён месозад. Азбаски душмани бачаҳои он мор аст, худаш морро мехӯрад. Бинобар он, ки хӯрокаш аз ҷонварони номарғуб аст, гӯшташ бадбӯй мебошад. Мизоҷи лаклак дар охири …

Беданҷир — Ин растанӣ ду навъ аст: сафедгул ва гулаш сурхи моил ба бунафш. Навъи дувумаш дар давогӣ қавитар аст. Баргаш монанди барги анҷир, вале гӯшаҳои барги он баландтар аст нисбат ба барги анҷир, қадаш аз 1,5 метр то 2,5 метр мехезад. Решааш монанди най миёнхолӣ. Самараш хорнок дар хӯша, тухми …