Себарга (ба русси  Клевер) — як намуди растании хамешасабз, ки ду навъ мебошад: навъи бӯстонӣ ва намуди саҳроӣ дорад. Ду гурӯҳ дорад: гулаш сурх ва гулаш сафед. Беҳтаринаш қисми сафедгули он аст. Мизоҷаш дар дараҷаи дувум гарм ва дар якум хушк аст. Хислатҳои шифобахши бӯстонии он: оби аз себаргаи тар …

Ин растании зироатӣ ба ҳама маълум аст. Дар тиб аксар дони он истеъмол мешавад. Беҳтарини он гандуми нави пурраи сафеди моил ба зардии он аст ва баъд аз он сафедаш мебошад. Мизоҷаш дар дараҷаи якум гарм ва дар хушкиву тарӣ мӯътадил аст, вале гандуми нави хушкнашудаи он, яъне дулмули он дар …

Ин гиёҳест, ки тоҷикон қалағочкулча ва мӯбофак низ меноманд. Баргаш гирдак, гулаш сурхи моил ба бунафшӣ, тухмаш монанди тугмача гирдаки паҳн аст. Мизоҷаш дар дараҷаи якум сард ва тар аст, вале ба қавли баъзеҳо, дар дараҷаи дувум мебошад. Хислатҳои шифобахши он: инро бихӯранд, дарунро мулоим мекунад, моддаҳои нодаркор ва зарарнокро пазонида барои …

Райҳони гӯши муш — Ин аз намуди райҳонҳои резабарг аст, ки баргҳояш монанди гӯши муш мебошанд, яъне баргаш монанди гӯши муш дарозак, гулаш сафеди пуштиранг, тухмаш монанди тухми райҳони расмӣ мебошад. Мизоҷаш дар дараҷаи дувум гарм ва дар якум хушк аст. Хислатҳои шифобахши он: дар бобати давогӣ ин райҳон қавитар …

Морчӯба  — ин калимаи тоҷикист ва ба русӣ спаржа меноманд. Морчӯба растаниест, ки баргҳояш монанди сӯзани борик-борики бисёр мебошад, рангаш сабз аст, ки ба баргҳои сарсабил шабоҳат дорад. Гулаш сафед. Самараш ба андозаи самари сарсабил аст, ҳангоми норасӣ кабуди сабзтоб ва дар вақти расидан сурх мегардад. Ин боғӣ ва саҳроӣ …

Савринҷон — ин пиёзаки гиёҳест монанди сири (саримсоқи) саҳроӣ, санавбаришакл, андак паҳнтар, ки се навъ мебошад: Берун ва даруни пиёзаки он ҳар ду сафед, таъмаш ширин. Берун ва даруни пиёзаки он ҳар ду моил ба тирагии зард ва сурхтоб. Берун ва даруни пиёзаки он ҳар ду моил ба сиёҳӣ, вале …

ҶИН калимаи арабӣ « جن »  буда маънояш руҳ мебошад. Ҷин дар асотирҳои (ривоятҳои сохташуда)-аи арабҳо зикр шуда дар дигар китобҳои таърихӣ дар шакли «Ҷин», «Аҷина», «Дев», «Шайтон», «Бало», «Азозил», «Парӣ», «Аҳриман» ва ба монанди инҳо буда ассосан ҳамчун шахсиятҳои нопок мебошанд. То пайдоиши дини Ислом Ҷинҳо барои арабҳо чун Худо низ …

Сарсабил — Дар дашт, боғистон ва кӯҳсорҳои Осиёи Марказӣ ду навъи сарсабили шифобахш мерӯяд. Як навъро шохҳояш борик, баргаш монанди баргҳои морчӯба риштавор борик-борик, навъи дигараш бо ҳамон сифат, вале шохҳояш хор дорад. Сохт ва намуди решаи ҳар дуяш ҳам қариб ба ҳамдигар шабоҳат дорад, яъне сиёҳ аст; самараш ба андозаи …

Мош — ин растанӣ ва дони машҳури зироатӣ аст, ки тухмашро пухта мехӯранд. Рангаш ба сабзи зардтоб моил аст. Мизоҷи мош дар дараҷаи якум сард ва моил ба хушкист. Агар муқашшар карда, яъне аз пӯсташ чудо карда бошанд, баъд мизоҷаш мӯътадил дар тарӣ ва хушкӣ мегардад. Мизоҷи пӯсташ мураккаб-ул-қувват моил …

Истиқлолият маънои мустақилиятро дорад. Асосан калимаи «Истиқлолият» ба мардум ё давлат мутаалиқ аст ва калимаи «Мустақилият» бошад ба ягон одам ва ё вазифаи ин ё он кас. Истиқлолият доштан маънои онро дорад ки давлат ё мардум (халқ) новобаста аз қарор ё фикри дигар давлату халқиятҳо хулосаву ҳаракатҳои худро мустақилона қабулу …