Воҷиб амри зарурие мебошад, ки барои иҷрои намоз ба ҷо овардани он ҳатмист. Агар аз рӯи иштибоҳ ё ин ки фаромӯшй амали воҷибе ба ҷо оварда нашавад, дар охири намоз саҷдаи саҳв анҷом дода мешавад. Дар намоз кадом воҷибот ҳаст? Воҷиботи намоз ин аст: Хондани сураи “Фотиҳа” дар намоз.  Баъди …

Боре Пайғамбари Худо (с) масҷид омада дар гӯшаи нишаст. Саҳобагон дар гирди у (с) давра зада нишастанд. Дар ҳамин вақт марде вориди масҷид гардид ва ба намозхонй шурӯъ кард. Вай гумон надошт, ки Пайғамбар (с) ӯро наззора мекунад. Намозро ба таври худ анҷом дода, ба назди Пайғамбар (с) омад ва …

Хондани азон ва иқомат дар намозҳои панҷвақтаи фарз ва намозҳои ҷумъа Баъди такбири таҳрима (такбири аввал) хондани дуои “Субҳонака”. Гуфтани “Аъузу…” ва “Бисмиллоҳ…” дар ракъати аввал баъди дуои “Субҳонака” ва гуфтани “Бисмиллоҳ” дар ракъатҳои минбаъд пеш аз сураи “Фотиҳа”. Баъди хондани сураи “Фотиҳа” имом ва муктадй бо овози паст “Омин” …

Намоз тартибу одоби худро дорад. Риоя намудани одоби намоз ба он рӯҳу тавоной мебахшад. Баъзе шартҳои одоби намоз чунинанд: Дар қиём ба ҷои саҷда, дар рукӯъ ба пойҳо, дар нишаст (ҷаласа) ба зону, дар вақти салом додан ба китфҳо нигоҳ кардан. Дар рукӯъ саҷда бештар аз се маротиба тасбеҳ гуфтан. …

Амалҳои зерин намозро макруҳ менамояд: Дар вақти намоз безарурият ба тан ва либосҳо даст бурдан: Намоз гузоштан дар ҳолати наздик будан ба шикастани таҳорат. Ҳангоми намози бо ҷамоат танҳо хондани намоз, дар ҳолате, ки дар сафҳо ҷои Х0ЛӢ мавҷуд аст. Нагузоштани сутура, агар ҳангоми гузоштани намоз аз пеши намозхон эҳтимолияти …

Халифа Ҳорунаррашид дар яке аз рӯзҳои моҳи Рамазон ба Баҳлули Доно гуфт: – Дар вақти намози шом ба масчид рав ва ҳамаи намозгузоронро ба зиёфат даъват кун. Вақти намози шом фаро расид. Дар масҷид аз як саф бештар одамон ҳозир буданд. Азон дода шуд. Баъди намоз Баҳлули Доно бо гурӯҳе …

Агар МО ба кору шуғли худ муҳаббату рағбат дошта бошем, онро аз таҳти дил иҷро мекунем. Баъзан чунон саргарми он мешавем, ки ҳатто касе моро фарёд кунад ҳам, овози ӯро намешунавем ва бештар вақт диққат ҳам намедиҳем, ки дар атроф чй ҳодиса руҳ медиҳад. Хушӯъ -дарку фаҳмиши ин чиз аст, …

Амалҳои зерин намозро ботил месозанд: Шикастани таҳорат дар вақти намоз. Ба ҶО наовардани яке аз фарзҳои намоз. Хӯрдан ва нӯшидан дар вақти намоз. Ба касе салом додан, ё ҷавоби саломро гардонидан ё ба касе гап задан Гиристан бо сабабҳои дунявй, ё аз дард нолидан, “ОҲ” ва “уф” гуфтан. (Бо вуҷуди …

Вақти намози пешин ё намози аср буд. Пайғамбари Худо (с) набераҳояш Ҳасан ва Хусайнро дар болои кифтҳои мубораки худ шинонида ба масҷид омад, у (с) ба меҳроб расид, Ҳасан ва Ҳусайнро ба рӯи фарш гузошт, баъд такбири иқомат гуфта, ба намоз шурӯъ намуд. Саҳобагон низ барои намозхонй омода шуданд. Ҳазрати …

 Дўзах (Ҷаҳаннам): Ин ҷазоест, ки Худои Таъоло онро барои касоне омода кардааст, ки ба суханони Ў гўш наан–дохтааст. Он ҷойгоҳи кофирону мунофиқон ва инчунин му–сулмононе аст, ки гуноҳонаш аз корҳои некашон зиёдтар аст ва онҳоро ҳеҷ ҳимоятгаре нест. Мусулмонони гунаҳкор ҷазои сазоворро гирифта аз Дўзах берун меоянд, вале кофирону мунофиқон …