Рўзе  аз рўзҳо  подшоҳе касал шуд. Ба дарди бисьёр бад гирифтор шуд. Абўалӣ Сино дар кадом мамлакат шунид, ки подшоҳи шиносаш касал шудааст. Нону намакхўрда, ки буд, омад. Омад, дид, як дарде, ки на по кор мекунад, на даст. Дар тахт як халта барин хоб мекунад. Подшоҳ гуфт, ки: – …

Мегўянд, ки Абўалӣ ибни Сино табиби хеле машҳур гузаштагӣ будааст. Ў нафақат  дар шаҳри худаш, балки дар мамлакатҳои дигар ҳам деҳа ба деҳа гашта, беваю бечорагонро  бемузу  беминнат табобат  мекардааст. Як рўз вай барои дам гирифтан ба кўча баромадааст. Дар вақти аз назди як ҳавлӣ гузаштан дидааст, ки дар сари …

Як вақтҳо дар тамоми шаҳри Бухоро касалии вабо  паҳн  мешавад. Муромурӣ бисьёр  авҷ мегирад. Одамон ҳама ҳайрон, чӣ кор карданашонро намедонанд. Баъзеҳо Бухороро тарк карда, бо молу ҳолашон ба шаҳрҳои дигар  кўчида  мераванд, баъзеҳо ба тақдирашон тан дода, «ҳарчӣ шавем, шавем» гуфта, дар хонаҳошон мемонанд. Подшоҳи Бухоро барои пеши ин …

Ривоят мекунанд, ки Абўалӣ Сино ҳафтае як маротиба дар сари кўча беморонро медидааст. Як рўз Абўалӣ Сино ба назди  як бемор рафта, ба рўи ў бодиққат нигоҳ кардааст ва якбора дод зада гуфтааст: – Ҳой, шогирдон, биёед, ки ман  қотили падарамро  дарёфтам! Шогирдон тозон омадаанд ва беморро кашола карда ба …

Абўалӣ Сино табиб ва олими доно будааст. Ў ба ҳамаи дарду касалиҳо даво ёфта  метавонистааст. Ба назди ў аз ҳар куҷо беморон омада, ба дардашон шифо меёфтаанд. Рўзе дар қатори дигар беморон ба назди Абўалӣ Сино як ҷавон низ барои муолиҷа омадааст. Абўалӣ Сино ба ҷавон як нигоҳ кардаасту чизе …

Рӯзе мӯрчае донаи вазнинеро бардошта ва дар биёбон мерафт. Аз ӯ пурсиданд: – Куҷо меравӣ? Гуфт: – Мехоҳам ин донаро барои дӯстам, ки дар шаҳри дигар аст, бубарам. Гуфтанд: – Воқеан хандаовар аст, ту агар ҳазор сол ҳам умр бубинӣ, наметавонӣ ин ҳама роҳро тай намоӣ, то ба ӯ бирасӣ. …