Эй, ба солус карда ҷома сапед Баҳри пиндори халқу ҷома сиёҳ, Даст кўтоҳ бояд аз дуньё, Остини худ дарозу худ кўтоҳ.

Якеро гуфтаанд: «Олими беамал ба чӣ монад?» Гуфт: «Ба занбўри беасал!» Занбўри дурушти бемурувватро гўй: «Боре чу асал намедиҳӣ, неш мазан!»

Талмизи беиродат ошиқи безар асту равандаи бемаърифат мурғи бепар ва олими беамал дарахти бебару зоҳиди беилм хонаи бедар. Мурод аз нузули «қуръон» таҳсили сирати хуб аст на тартили сураи мактуб. Омин мутааббид пиёда рафтаасту олими мутаҳовин вора хуфта. Осие, ки даст (ба) бар дорад беҳ аз обид, ки кибр дар …

Мардаке хушкмағзро дидам Рафта дар пўстини соҳибҷоҳ, Гуфтам: «Эй хоҷа, гар ту бадбахтӣ, Мардуми некбахтро чӣ гуноҳ?» *** Ало, то нахоҳӣ бало бар ҳасуд, Ки он бахтбаргашта худ дар балост. Чӣ ҳоҷат, ки бо ў кунӣ душманӣ, Ки ўро чунин душмане дар қафост

Тавонгари фосиқ кулўхӣ зарандуд асту дарвеши боз шоҳиди хоколуд. Ин далқи Мўсост-мураққаъ ва он ризқи Фиръавн-мурассаъ. Шиддати некон рўй дар фараҷ дорад ва давлати бад сар дар нишеб. Ҳар киро ҷоҳу давлат аст, бад-он Хотире хаста дарнахоҳад ёфт. Хабараш деҳ, ки ҳеҷ давлату ҷоҳ, Ба сарон дигар нахоҳад ёфт.

Сайёд бе рўзӣ дар Даҷла моҳӣ нагирад ва моҳӣ бе аҷал дар хушк намирад. Мискин ҳарис дар ҳама олам ҳамеравад, Ў дар қазои ризқу аҷал дар қафои ў.