Солҳои нав ба Душанбе кўчида омадани мо дар ин ҷо касалии вараҷа бисьёр буд. Ин тахминан солҳои 1933-1934 буд, ман духтарчаи калонакак будам. Кўчида омадему андак вақт нагузашта дар хонаи мо ҳам чанд кас касал шуд: аввал модарам, сонӣ акому ман. Фақат падарам касал набуданд, он кас ба мо нигоҳубин …

Замоне дар як шаҳр касалии вабо ниҳоят авҷ мегирад. Подшоҳи он шаҳр аз Абўалӣ ибни Сино хоҳиш мекунад, ки ба муқобили ин касалӣ чорае андешад. Абўалӣ ибни Сино хоҳиши подшоҳро рад карда мегўяд, ки барои нест кардани вабо тамоми масҷидҳои шаҳрро оташ задан ва дар байни мардум дуохонию муллогиро барҳам …

Як муллои бухороӣ дар хобаш ба он дуньё рафтааст. Мулло рўзе ба пайғамбар вохўрдааст, ки вай дар бистари беморӣ хобидаасту касе аз ҳолаш хабар намегирад. Мулло ба зери пои пайғамбар сар монда, саҷда кардаасту аз Бухорои Шариф будани худро фаҳмонда, дуо талабидааст. Пайғамбар баъди дуо ба мулло гуфтааст, ки Абўалӣ …

Абўалӣ Сино гуреза шуда мегаштааст, чунки подшоҳи ҳамон вақта бисьёр золим будааст. Подшоҳ барои дастгир кардани Абўалӣ пули бисьёр ваъда кардааст. Як рўз Абўалӣ Сино ба як шаҳре рафта дидааст, ки як табиб ба рўи кўрпача чорзону шишта, беморонро табобат мекунад. Абўалӣ ҳам рафта ба як кунҷак нишастааст. Табиб беморонро …

Ҳикоя мекунанд, ки дар кадом як замоне дар Бухоро махлуқе пайдо щудааст. Вай бисьёр бадҳайбат будааст. Одами дидагӣ лом нагуфта ҷон медодааст. Мардум илоҷи нобуд кардани  махлуқро наёфта, пеши Абўалӣ Сино рафтаанд. Абўалӣ Сино мақсади онҳоро фаҳмида, бо устоҳои оҳангар фармудааст, ки як доми бузург созанд. Рўи домро сайқал диҳанд. …

Чунин мегўянд, ки Абўали Сино дар даргоҳи подшоҳе як муддат хизмат карда будааст. Рўзе он подшоҳ ба одамонаш фармон додаст, ки тахти ўро ба берун  бароранд. Вақте ки тахтро  бардошта ба берун мебурданд, Абўалӣ Сино дар назди подшоҳ будааст. Подшоҳ ва Абўалӣ Сино муддате дар ҳавои кушод бо ҳам сўҳбат …