Савринҷон — ин пиёзаки гиёҳест монанди сири (саримсоқи) саҳроӣ, санавбаришакл, андак паҳнтар, ки се навъ мебошад: Берун ва даруни пиёзаки он ҳар ду сафед, таъмаш ширин. Берун ва даруни пиёзаки он ҳар ду моил ба тирагии зард ва сурхтоб. Берун ва даруни пиёзаки он ҳар ду моил ба сиёҳӣ, вале …

ҶИН калимаи арабӣ « جن »  буда маънояш руҳ мебошад. Ҷин дар асотирҳои (ривоятҳои сохташуда)-аи арабҳо зикр шуда дар дигар китобҳои таърихӣ дар шакли «Ҷин», «Аҷина», «Дев», «Шайтон», «Бало», «Азозил», «Парӣ», «Аҳриман» ва ба монанди инҳо буда ассосан ҳамчун шахсиятҳои нопок мебошанд. То пайдоиши дини Ислом Ҷинҳо барои арабҳо чун Худо низ …

Сарсабил — Дар дашт, боғистон ва кӯҳсорҳои Осиёи Марказӣ ду навъи сарсабили шифобахш мерӯяд. Як навъро шохҳояш борик, баргаш монанди баргҳои морчӯба риштавор борик-борик, навъи дигараш бо ҳамон сифат, вале шохҳояш хор дорад. Сохт ва намуди решаи ҳар дуяш ҳам қариб ба ҳамдигар шабоҳат дорад, яъне сиёҳ аст; самараш ба андозаи …

Мош — ин растанӣ ва дони машҳури зироатӣ аст, ки тухмашро пухта мехӯранд. Рангаш ба сабзи зардтоб моил аст. Мизоҷи мош дар дараҷаи якум сард ва моил ба хушкист. Агар муқашшар карда, яъне аз пӯсташ чудо карда бошанд, баъд мизоҷаш мӯътадил дар тарӣ ва хушкӣ мегардад. Мизоҷи пӯсташ мураккаб-ул-қувват моил …

Истиқлолият маънои мустақилиятро дорад. Асосан калимаи «Истиқлолият» ба мардум ё давлат мутаалиқ аст ва калимаи «Мустақилият» бошад ба ягон одам ва ё вазифаи ин ё он кас. Истиқлолият доштан маънои онро дорад ки давлат ё мардум (халқ) новобаста аз қарор ё фикри дигар давлату халқиятҳо хулосаву ҳаракатҳои худро мустақилона қабулу …

Ангур — маълум аст, ки ин самари дарахти ток мебошад. Беҳтарини он пухтарасида ва ширини он аст, ки аз ҷинси аскарӣ, соҳибӣ, риши бобо ва кишмиш аст. Баъд аз инҳо навъҳои дигараш мақом дорад. Мизоҷаш гуногун аст бинобар ранг ба ранг будани навъҳои он. Мутлақан пухтаи он дар дараҷаи якум гарм …

ГӮСФАНД (Гуспанд) — ин ҳайвони алафхури серпашм аст. Беҳтарини он яксола то дусолаи он мебошад, ки фарбеҳ бошад. Сесола ва зиёди он ба ин дараҷа нест, зеро гӯшташ сахт ва душворҳазм мебошад ва аз хӯрдани гӯшти кӯҳансоли он моддаҳои бадфиол ва мурдор дар бадан пайдо мегардад. Беҳтарин ҷойи гӯшташ барои …

Хулба (Шанбалила) — ин растании бӯстонӣ аст, қадаш вобаста ба шароити замин то 65 сантиметр мехезад. Баргаш чун барги юнучқа, вале каме дарозтар аз он. Тухмаш сурхи моил ба зардӣ, чоргӯшаи паҳн, аз наск майдатар ва чун тухми турб дар ғилоф мебошад. Баъди хушк шудан бӯйи латиф ва форами атрӣ …

Нахуд — ин растанӣ навъҳои ҳам бӯстонӣ дорад ва ҳам саҳроӣ. Нахӯд ба ҳама маълум аст. Мизоҷи бӯстониаш, яъне зироатиаш дар дараҷаи якум гарм ва хушк;; мизоҷи саҳроияш дар дараҷаи дувум гарм ва хушк аст. Мизоҷи сабзи тару тозааш дар дараҷаи якум тар аст. Қувваташ то се сол боқӣ мемонад. Хислатҳои шифобахши …

Ҳино (Ҳина) Ин растанӣ маълум ва машҳур аст. Қадаш то 60-90 сантиметр мехезад, вале дар ноҳияҳои Ҳиндустон то баробари ду қадди одам баланд мешавад. Пояаш сурх, баргаш монанди барги анор аст, вале нозуктар ва хурдтар аз он, инчунин мулоимтар аз барги анор мебошад. Мизоҷаш мураккабқувват, моил ба сардӣ ва дар дараҷаи …