Теги: Саъдии Шерозӣ

Ҳиндуе нафтандозӣ ҳамеомўхт. Ҳакиме гуфт: – Туро, ки хона найин аст, бозӣ на ин аст! То надонӣ, ки сухан айни савоб аст, магўй, В-он чи донӣ, ки на некўш ҷавоб аст, магўй.

Соле низое дар пиёдагони ҳоҷ ўфтода буд ва доӣ ҳам дар он сафар пиёда. Инсоф, дар сару рўи ҳам фитодем ва доди фусуқу ҷилол бидедем. Каҷованишинеро шунидам, ки бо адиле худ мегуфт: – Ё лилаҷаб, пиёдаи оч чун арсаи шатранҷ ба сар мебарад, фарзин мешавад, яъне беҳ аз он мегардад, …

Тифле будам, ки бузургеро пурсидам аз булўғ. Гуфт: – Дар мастур омадааст, ки се нишон дорад: яке понздаҳсолагӣ ва дигар эҳтимол ва сеюм баромадани мўи пеш. Аммо дар ҳақиқат як нишон дораду бас: он ки дар банди ризои ҳақ ҷалла ва ало беш аз он бошӣ, ки дар банди хаззи …

Фақираи дарвеше ҳомила буд, муддати ҳамл ба сар оварда ва мар ин дарвешро ҳама умр фарзанд наёмада буд. Гуфт: – Агар худои азза ва ҷалла маро писаре диҳад, ҷуз ин хирқа, ки пушида дорам, ҳарчи милки ман аст, эсори дарвешон кунам. Ба мўҷиби шарт иттифоқан писар оварду суфраи дарвешон ба …

Дар тасонифи ҳукамо овардаанд, ки каждумро валодат маъхуд нест, чунон ки дигар ҳайвонотро, бал аҳшои модарро бихўранд ва шикамашро бидаранд ва роҳи саҳро гиранд ва он пустҳо, ки дар хонаи каждум бинанд, асари он аст. Боре ин нукта пеши бузурге ҳаме гуфтам, гуфта: – Дили ман бар сидқи ин сухан …

Аъробиро дидам, ки писарро ҳамегуфт: Туро хоҳанд пурсид, ки амалат чист, нагўянд падарат кист ва аслат чӣ? Ҷомаи Каъбаро, ки мебўсанд, Ў на аз кирми пила номӣ шуд? Бо азизе нишаст рўзе чанд, Лоҷарам ҳамчу ў гиромӣ шуд.

Подшоҳе писареро ба адибе доду гуфт: – Ин фарзанди туст, тарбияташ ҳамчунон кун, ки яке аз фарзандони хеш. Адиб хидмат кард ва мутақаббил шуд ва соле чанд бар ў сайъ карду ба ҷое нарасид ва писарони адиб дар фазлу балоғат мунтаҳӣ шуданд. Малик донишмандро муохазат карду муотабат, ки ваъда хилоф …

Порсозодаеро неъмати бекарон аз тарақаи аммон ба даст афтод. Фисқу фуҷур оғоз кард ва мубаззирӣ пеша гирифт. Филҷумла, намонд аз соири маосӣ мункаре, ки накард ва мускире, ки нахўрд. Боре ба насиҳаташ гуфтам: – Эй фарзанд, дахл оби равон асту айш осиёи гардон, яъне ҳарчи фаровон кардан мусаллам касеро бошад, …

Яке аз фузало таълими маликзодае ҳамедод ва зарби бемуҳобо задӣ ва заҷри беқиёс кардӣ. Боре аз бетоқати шикоят пеши падар бурд ва ҷома аз тани дардманд бардошт. Падарро дил баҳам баромад, устодро бихонду гуфт: Писарони оҳоди раиятро чунин ҷафову тавбих раво намедорӣ, ки фарзанди маро! Сабаб чист? Гуфт: – Сабаб …

Ҳакиме писаронро панд ҳамедод, ки ҷонони падар, ҳунар омўзед, ки мулки давлати дунёро эътиқод нашояд ва симу зар дар сафар-бар маҳаллихатар аст: ё дузд ба як бор бибарад, ё хоҷа ба тафорик бихўрад. Аммо ҳунар чашмае зоянда асту давлати поянда. Агар ҳунарманд аз давлат бияфтад, ғам набошад, ки ҳунарманд дар …