Рамазон ҳадяи Худованд аст, Моҳи дарсу ибодату панд аст Аҳли ислом руза медоранд, Ба Худованд саҷда меоранд. Ҳар шабе пеш аз дамидани субҳ Ҳама аз хоб мешавад бедор. Шомгоҳон ҷавону пир ҳама, Шукр гуянду мекунанд ифтор. Ерй баҳри фақиру нодорон, Бештар мекунанд дар ин ин МОҲ. Нармтар мешавад дили мардум, …

Паёмбарамон (с) гоҳо ба саҳобагонаш ҲИК0ЯТҲ0И миллатҳои гузаштаро нақл менамуд. Яке аз он ҳикояҳо ин аст: Дар замоне се яҳудӣ мезистанд, яке пес, ки ба бемории пуст мубтало буд, дигараш бемуй ва сеюмаш нобино. Худованди бузург хост онҳоро озмоиш кунад, ва фариштаеро назди ОНҲО фиристод. Нахуст фаришта назди пес омаду …

Чӣ гуна фаришта Азроил, алайҳи-с-салом, дар як вақт метавонад рўҳи ҳазор шахсро қабз намояд? Дўстони азиз! Инро шумо низ бояд бидонед. Биёед рў–ҳамонро дар шакли як чароғаки барқии фурўзон тасаввур менамоем ва маргро – монанди онро хомўш кардан. Ҳамаи симҳои ба хонаи мо дароянда ба як истгоҳи барқӣ васл карда …

– Мардон. Барои занон ин намоз фарз нест. – Шахсони дар озодӣ буда. – Шахсони дар сафар набуда. – Тандурустон. – Биноён. – Касоне, ки барои ба намоз ҳозир шудан монеае на–доранд.

Дар бораи одами мағруре, ки мавҷудияти Худоро рад карда буд ва дар бораи он ки Имоми Аъзам Абўҳанифа ба ў чӣ ҷавоб дод: Дар замонҳои қадим дар Бағдод як одами бисёр машҳур зиндагӣ мекард. Ўро Имоми Аъзам Абўҳанифа мегуфтанд. Ў бисёр олими барҷаста буд ва шогирдони бисёр дошт. Дар байни …

Сифатҳои махсуси фариштагон: а) Фариштагон аз нури илоҳӣ офарида шудаанд. Онҳо гуноҳ намекунанд, ҷинс надоранд ва ба хўрдану ошомидан эҳтиёҷ надоранд. б) Фариштаҳоро дидан номумкин аст. в) Фариштагон соҳиби донишҳои ниҳонӣ нестанд. Онҳо танҳо ҳамон чизеро медонанд, ки Худои Таъоло ба онҳо ме–расонад. Вазифаҳои фариштагон: Вазифаи фариштагон ситоиш ва ҳамду …

Китобҳои Муқаддас – ин ваҳйи Худои Таъоло аст, ки ба пайғамбарон фиристода мешавад. Ваҳй – ин донишҳое аст, ки Худои Таъоло онро ба пайғам–барон бо роҳи махсуси рўҳонӣ тавассути фаришта Ҷабраил, алайҳи-с-салом, мефиристад. Ваҳй танҳо ба пайғамбарон фиристода мешавад. Баъзе Навиштаҷоти Муқаддаси мухтасарро, ки ҳамагӣ аз якчанд саҳифа иборатанд, суҳуф меноманд. …

Пайғамбарон: – онҳо баргузида аз байни одамонанд; онҳо расонандагони донишҳо ба ҳамаи одамон аз ҷониби Худои Таъолоанд. Пайғамбаронро воҷиб аст, ки ҳатман дорои сифатҳои зе–рин бошанд: 1 – Сиддиқ: Пайғамбарон дар ниҳояти андоза одамони ростгўй ва бовиҷдон мебошанд. 2 – Амонат: Пайғамбарон дар ҳамаи муносибатҳо боа–монатанд. 3 – Таблиғ: Пайғамбарон …

Ин боварӣ ба он аст, ки ҳангоми ба Сур дамидани фаришта Исрофил, алайҳи-с-салом, ҳамаи соҳибони рўҳ мемиранд. Марҳалаи вақт аз ин лаҳза то ба зинда шудани одамон ва пас аз он ба Ҷаннат даромадани аҳли ҷаннат ва ба Дўзах даромадани аҳли дўзах Рўзи Ҷазо номида мешавад. Аз рўи ақидаи дигар, …

Биҳишт (Ҷаннат): Ин мукофотест, ки барои мусулмонон омода кардаанд. Дар яке аз сураҳои Қуръон Худои Таъоло мегўяд: «Дар биҳишт ҳар чи хоҳанд, барои онҳо ҳаст. Ва наз-ди Мо аз он зиёда аст» (Қоф, 50:35).