Намоз тартибу одоби худро дорад. Риоя намудани одоби намоз ба он рӯҳу тавоной мебахшад.
Баъзе шартҳои одоби намоз чунинанд:
- Дар қиём ба ҷои саҷда, дар рукӯъ ба пойҳо, дар нишаст (ҷаласа) ба зону, дар вақти салом додан ба китфҳо нигоҳ кардан.
- Дар рукӯъ саҷда бештар аз се маротиба тасбеҳ гуфтан.
- Дар вақти намоз хамеша, бояд дар ёд дошт, ки МО дар рӯ ба рӯи Аллоҳ таъоло истодаем.
Аз донишманде пурсиданд: “Мӯъмин чй тавр метавонад дар намоз холати хушӯъ (фурӯтанӣ)-ро соҳиб гардад?”
у ҷавоб дод:
- Бояд чизи ҳалол хӯрад.
- Дар вақти таҳорат кардан бо диққат бошад ва дар хотир дорад, ки барои намоз омодагй мебинад.
- Ҳангоми такбири аввал дарк кунад, ки дар назди Аллоҳ Таъоло истодааст ва бояд намозро бо ин ҳиссиёт ба анҷом расонад.
- Берун аз намоз ҳамеша дар ёди Аллоҳ Таъоло бошад ва фаромӯш накунад, ки Аллоҳ ҳамеша моро мебинад.