Юнучқа — инро дар як қатор маҳалҳои тоҷикон ришқа меноманд, ки шакли адабии тоҷикиаш ҳамин асл, вале «юнучқ» аз туркӣ дохил шудааст. Ин растанӣ ба ҳама маълум мебошад, зироат мекунандаш. Мизоҷаш дар дараҷаи якум гарм ва тар аст. Баъзеҳо дар дарачаи дувум гарм ва хушк низ гуфтаанд. Хислатҳои шифобахши он: агар инро …

Агар кас гузаштаи аҷдоди худро надонад, инсони комил нест! Ин хитобаи сода, вале дар айни замон ҷиддии бузургони илму адаби мо аз қаъри асрҳо ба гӯш мерасад ва ҳушдор медиҳад, ки аз таърихи миллату сарзамин, расму русум ва дину оини худ мудом воқиф бошем. Воқеан, таърихро хотираи инсоният меноманд. Пас …

Турбуд — ин решаи гиёҳест берунаш моил ба сиёҳӣ, дарунаш сафед ва сабук, миёнхолии наймонанд, ду тарафи он шилмак дорад. Ин гиёҳ дар сарзамин ва кӯҳҳои Осиёи Марказӣ низ мерӯяд. Гиёҳаш поядор, баргаш монанди барги лӯбиё ва печаки калон аст, гирдҳои он борик, гулаш осмонгуну дар пояаш мебошад. Самараш монанди …

Ҷуворимакка- ин донҳои растаниест, ки аз паҳлӯи пояаш бар сӯта қатор ҷой гирифтаанд муттасил ба якдигар, ки ба ранг зард, сурх, бунафш ва сафед мебошанд. Хомаш каме тунҷӣ дорад дар таъм ва агар расида гардад, ширин мешавад. Расидаашро бирён карда мехӯранд ва орд карда аз он нон тартиб медиҳанд ва …

ГУНҶИШК (Чумчуқ) парандаест машҳур ба зебоӣ ва хушранг бо андак калонтар аз аҳлӣ ва нӯлаш борику дарозтар аст. Беҳтарини навъҳои он фарбеҳи даштиаш мебошад, ки дар фасли зимистон гирифта шуда бошад. Вале хонагиаш агарчи фарбеҳ ҳам, ки бошад, барои давоӣ бисёр заиф аст, ҳатто намешояд. Мизоҷи гунҷишки аҳлӣ дар дараҷаи дувум гарм …

Чоқула — ин ду навъ аст: сиёҳ ва зард. Ранги гули навъи сиёҳи он бунафш аст, бинобар тирагии ранги гулаш чоқулаи сиёҳ ё сиёҳандиз меноманд. Ранги гули навъи дуюмаш зард аст, бинобар ҳамин чоқулаи зард ва зардандиз меноманд. Баргҳояш сербар ва хеле дароз: Ҳангоми нашъунамои ин растанӣ ба даруни ҷангалаш …

Сагпистон (Папая ба забони руссӣ) — ин самари дарахтест ду навъ мебошад: яке калон ба андозаи олу ва дар дарунаш тухми зичи луобнок дорад, тухмаш аз гӯшти самараш ҷудо мебошад: навъи дувумаш аз он майдатар аст, тухмҳояш ба гӯшти мевааш часпидагӣ, вале луоби ин камтар аст, аммо ширинтар аз навъи …

Мурод аз беди шифобахш гуфтан беди оддӣ аст, ки ба ҳама маьлум мебошад. Беҳтаринаш дар лаби об рӯидаи он аст. Низ бед самар ҳам дорад, ки онро хӯшаи бед меноманд. Мизоҷи гулаш дар дараҷаи дувум сард ва дар якум тар аст; мизоҷи баргаш сард ва хушк аст, мизоҷи хӯшааш дар …

Шафтолу — ин самари маълум аст, ду навъ мебошад: 1. Пӯсташ нозук, рангоранг, сафед, сург, сабз, пашмакдор, ки пӯсташ ба осонӣ ҷудо мегардад – инро  шафтолуи ширин меноманд. 2. Агар пӯсташ ба гӯшти он ва гӯшташ ба донаки он часпида бошад, онро шафтолуи кордӣ мехонанд, беҳтарини он ширин, бузург, шодоб …

Савсан — ин растанӣ намудҳои гуногун дорад: гулаш сафед, бунафш ва зард, ки ба ҳама маълум аст — даштӣ (кӯҳӣ) ва бӯстонӣ мебошад. Мизоҷаш дар дараҷаи аввал гарм ва дар тариву хушӣ муътадил аст. Ба қавли баъзеҳо мизоҷи сафеди бӯстониаш дар дараҷаи дувум гарм ва хушк аст ва баъзеҳо дар севум …