Ҷамъият

Кӯдакон ин муҷизаи аҷоибу ширинест ки ҳаёти одамонро хеле азизу форам мегардонад. Кӯдакон дар урфият тифлҳои бегуноҳанд ва дар зиндаги набояд азоб кашанд. Дар инҷо суратони кудакон омадааст ки дидани он ройгон вале гирифтану пахн карданаш мамнуъ аст.

Дил ин муҳаррики ҷинси зинда аст ва сурати он нишонаи зиндагӣ муҳаббат ва равшанӣ мебошад. Дар ин саҳифа суратҳои гуногуни дил оварда шудаанд ки дар мазумунҳои мақсадҳои ҳархела ҷамъ шудаанд.

Ба роҳбарон ва сармуҳосибони ташкилотҳои суғуртавӣ расонида мешавад, ки вазифаҳо ва уҳдадориҳое, ки дар муқаррароти моддаҳои дахлдори Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи баҳисобгирии муҳосибӣ ва ҳисоботи молиявӣ» ва «Дар бораи фаъолияти аудиторӣ» мебошад. Бояд қайд намуд, ки тибқи қарори Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон таҳти №154 аз 3 апрели соли 2012 «Дар бораи …

Меъроҷиддини Камол менависад: Бахобат роҳ бинӣ, роҳи мошин, Дар онҷо мардуми бисёру ғамгин, Бувад таъбир, дафни одамизод, Ҳамоне, ки туро ёрӣ ҳамедод.

Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоб рони чорпо. Таъбир нерӯи калон. Гар рон биафтиду шикаст, Марге бувад дар хонадон.

Меъроҷиддини Камол менависад: Гар ришта ба хоби ту дарояд, сафар аст, Бар Каъба сафар ва ё ба мулки дигар аст. Ҳарҷо ки равӣ, ту арҷманде гардӣ, Дар зиндагӣ ҳарр як сафарат пурсамар аст.

Меъроҷиддини Камол менависад: Риқоби зин ба хобат гар дарояд, Ва он пурнақшу пурзалҳал намояд, Ҷавобашро бихондам аз китобе, Ба хона тифлаке меҳмон биёяд.

Меъроҷиддини Камол менависад: Гар бубини ресмонро вақти хоб, Дар ҳақат тӯҳмат бубинӣ беҳисоб.

Меъроҷиддини Камол менависад: Чу дар хобат рагу пайванд бинӣ, В-аз онҳо хӯрдание чанд бинӣ, Ба бедорӣ шавӣ саршори андӯҳ, Ва ё инро ба хешованд бинӣ.

Меъроҷиддини Камол менависад: Роҳзан, ки дузди роҳу кӯча аст, Вақти ғорат худ ба худ чун хӯҷа аст. Гар ба хоби ноз бинӣ роҳзан, Шарҳи он ҷангу хусумат дар ватан. Аз касофатҳои дузди пургуноҳ, Ҳоли айши ту ҳамегардад табоҳ.