Ҷамъият

Меъроҷиддини Камол менависад: Занбурро дидан ба хоб, Дорад ҷавобе дар китоб. Аввал зафар бар душман аст, Сонӣ ба кори ту шикаст.

Меъроҷиддини Камол менависад: Ба хоби он касе, ки зан дарояд. Агар бошад ҷавон, шодӣ физояд. Зани солхӯрда шуғли оламе буд, Ва хандонрӯ, ғаму ғусса рабояд.

Меъроҷиддини Камол менависад: Зимистонро ба хоби ноз дидан. Ду маънӣ дорад он сон, ки шунидаш: Яке аз ҳокимон ранҷе ба халқ аст, Дигар нусрат ба мардум, он чӣ дидаш.

Меъроҷиддини Камол менависад: Зумуррад, ки бувад қимматбаҳо санг, Чу мебинӣ ба хобат эй, бафарҳанг, Нишонаш тифлу молу ëри некӯ, Бародар ҳам бувад бо номусу нанг.

Меъроҷиддини Камол менависад: Дидани зилзила дар хоб офат аст, Баҳри кас бемории бетоқат аст.

Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоб агар гирӣ закот. Рӯзона мегардӣ ту шод, Дар хоб агар додӣ закот. Моли ту мегардад зиёд. Ҳам ёбӣ аз дарде шифо, Гардӣ каси боэътиқод.

Меъроҷиддини Камол менависад: Зардолу дар хоби касон Бошад нишони беамон. Аз ширинаш суре расад, Туршаш диҳад коҳиш ба ҷон.

Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоб агар дуди сиёҳ. Бар сӯи ту созад нигоҳ, Бо душмане ой дучор, Рузона дар мобайни роҳ.

Меъроҷиддини Камол менависад: Зиндаеро мурда дидан вақти хоб, Умри тӯлонист баҳри мурдахоб. Гар худашро мурда пиндорад касе, Молу мулке дарбиёбад беҳисоб.

Меъроҷиддини Камол менависад: Марде ба хобаш зар бидид, Андӯҳ афзунтар бидид. Гар зан бубинад симу зар, Тоҷе аз он гирад ба сар. Дар хоб агар бинӣ замин. Чун бӯстони нозанин, Таъбир дунё буду мол, Ҳам дилбарони маҳҷабин.