Ҷамъият

Меъроҷиддини Камол менависад: Вақте ба хобаш марди роҳ Бинад яке зоғи сиёҳ. Таъбир, фосиқ гардад он-к, Ахлоқу оинаш табоҳ.

Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоб агар бинӣ, ки зан мегирӣ, Нозукбаданеро зи ватан мегирӣ, Таъбир зи хуррамиву шодӣ бошад, Илҳом зи боғоту чаман мегирӣ.

Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоб бубини зини бо нақш, Зебанда бувад зани ту бар рахш. Таъбир, зане зи порсоён, Чун зин бишикаст, зан шавад пахш.

Меъроҷиддини Камол менависад: Зира, ки гиёҳеву бабӯе будаст, Дар хоб бубинӣ, обрӯе будаст. Манфиати оину замон буда дар он, Бинандаи хоб оинарӯе будаст.

Меъроҷиддини Камол менависад: Заҳр аст ба хоби мардумон – мол, Оне, ки расад зи ҳақ ба ҳар ҳол. Гар моли ҳаром беш ояд, Таъбир, ки бад бигардад аҳвол.

Меъроҷиддини Камол менависад: Зангӯлаи дар ба хоб дидан, Ҳамзанги варо каме шунидан, Ҷанг асту хусумату фалокат, Ҳамранҷу азоб аз он рамидан.

Меъроҷиддини Камол менависад: Зиндон, ки сарои ваҳму танг аст, Афтода дар он, басе гаранг аст. Чун бинӣ ба хоби шаб ту зиндон, Дар рӯи раҳи ту ғам чу санг аст.

Меъроҷиддини Камол менависад: Занаҳ, ки зери риши мард бошад, Ба хоб ояд, нишонаш дард бошад. Манах, ки решабанде буд ба дандон, Агар бинӣ, шавад хорӣ намоён.

Меъроҷиддини Камол менависад: Занҷир дар хоби шабат. Бинӣ агар, эй нозанин, Таъбир гардӣ ошно, Ту бо гунаҳкори лаин.

Меъроҷиддини Камол менависад: Занҷабил, ки тезу тундиаш зиёд, Гар ба хобат бинӣ ин бошад ҷавоб: Ту ғаму андӯҳ мебинӣ басе, Дар ҷаҳон аз дасти зишту нокасе. Гар бикӯшӣ дар раҳи хайру субот, Ҳал шавад бо тезӣ ин сон мушкилот.