Агар шахсе дар паи ҳусули иззату виқор ва азамат мебошад ва ҳам ин ки дар паи тандурустӣ аз бемориҳое аз қабили таб, думмал ва дигар амроз мебошад, ин оятро рӯзона ҳафт маротиба бихонад.
Оят ин аст:
Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим
Фа лиллоҳи-л-ҳамду Рабби-с-самовоти ва Рабби-л-арзи Рабби-л-оламин. Ва Лаҳу-л-Кибриёу фӣ-с-самовоти ва-л-арзи, ва Ҳува-л-Азизу-л-Ҳаким.[1]
[1] Сураи Ҷосия, оятҳои 36-37.