Ҷамъият

Меъроҷиддини Камол менависад: Парда дар хобат дарояд хуб нест, Ҷуз гаму ғусса дигар матлуб несг.

Меъроҷиддини Камол менависад: Замоне, ки туӣ дар хоби роҳат, Ягон пайғамбаре ояд ба хобат. Нишонаш порсоиву биҳиштӣ, Ду дунёи ту бошад бо фароғат.

Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоб агар бинӣ пиёз Дар назди марди бениёз. Таъбир, бо моли ҳаром Фардо бигардӣ сарфароз. Баъзе суханҳои қабеҳ Бар ту расад бар ҷои ноз. Гоҳе пушаймон мешавӣ Аз корҳои карда боз.

Меъроҷиддини Камол менависад: Пашша худ, к-аз хирагони олам аст, Дар ҳама давру замон бо одам аст. Гар ба хобат бинӣ онро, хайр кун, Чунки рамзи нотавониву ғам аст.

Меъроҷиддини Камол менависад: Агар дар хоб бинӣ пуштаҳову марғзоронро, Шукуфтанҳои гулҳои базеби навбаҳоронро, Нишонаш молу ҳолу қуввату дармони ту бошад, Худо такрор созад бар ту дидан хоби ёронро.

Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоби хушат агар, ки парвоз намоӣ, Ҳам гирди замин гардӣ чу мурғони ҳавоӣ. Таъбир сафар кардану бемориву марг аст, Хуб аст, набинӣ дуи охир ба гадоӣ.

Меъроҷиддини Камол менависад: Почаи гусфанд бинӣ вақти хоб, Неъмати дунё биёбӣ беҳисоб. Почаи гове ба хоб ояд туро, Давлату савлат биафзоят туро.

Меъроҷиддини Камол менависад: Чу дар хобат бубинӣ хеш побанд. Нишонаш бӯсаву алфози чун қанд. Агар побандҳо бисёр бинӣ, Далелаш неъмату анвор бинӣ.

Меъроҷиддини Камол менависад: Агар обе бубинӣ пур зи моҳӣ, Ки наздаш меравӣ шому пагоҳӣ, Далелаш будӣ дӯкону хазина, Ва иҷрои ҳавасҳо, ки ту хоҳӣ.

Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоби хушат олу харидан некӯ, Ҳам хӯрдани он бувад давою дору. Таъбири дигар тавонгарӣ, дороӣ, Ҳам сӯҳбати мастона ба ёри дилҷӯ.