Ҷамъият

Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоб ҳангоми баҳор, Бинӣ ту оҳу, шеру мор. Таъбир андар вақти кор, Гардӣ зи чанде қарздор.

Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоб бинӣ олимон. Аз сад бало ёбӣ амон. Вақте бубинӣ камбағал, Дарде набинӣ дар амал.

Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоб оҳанги сабо Бар гӯш ояд чун дуо. Рӯзи дигар як хушхабар, Бишнида гардӣ шодтар.

Меъроҷиддини Камол менависад: Осмони нилгун ояд, хуш аст, Каҳкашон бар чашм бинмояд хуш аст. Шарҳи он бошад хушиҳои ҳаёт, Шодиат ҳар рӯз афзояд, хуш аст.

Меъроҷиддини Камол менависад: Вақти хобат бинӣ гар олуи қоқ. Сад алам пайдо кунӣ дар қалби пок.

Меъроҷиддини Камол менависад: Ба хобат бинӣ вақте обшорон. Ки мерезад ба ҳар сӯ мисли борон, Нишони он ҳаёти софу ширин, Худо бидҳад туро, гӯем омин!

Меъроҷиддини Камол менависад: Якеро сахт дар оғӯш кашидан, Агар бинӣ ба вақти хоби нозат, Нишонаш дидани дидор бошад, Ки мебинад варо чашмони бозат.

Меъроҷиддини Камол менависад: Осиёб ояд туро пеши назар, Вақти хоби ноз, эй ҷону ҷигар. Бошад аз ҷангу ҷидоле он нишон, Бо рафиқоне, ки гардӣ ҳамсафар.

Меъроҷиддини Камол менависад: Озах, ки ба дасту пои инсон Чун нуқс ҳамешавад намоён, Ҳар гаҳ, ки ба хоб бинӣ онро, Ҳар рӯз кушода мешавад, дон. Озахро инчунин сӯгал меноманд.

Моддаи 10-и  Қарори шаҳрсозӣ. Сервитутҳо ва маҳдуд гардонидани ҳуқуқҳо ба қитъаҳои замин ҳангоми амалӣ намудани фаъолияти шаҳрсозӣ Сервитутҳо ҳангоми амалӣ намудани фаъолияти шаҳрсозӣ дар мавридҳое муқаррар карда мешаванд, ки манфиати соҳибмулкони бино ва иншоот барои амалҳои зерин наметавонад бе маҳдуд намудани ҳуқуқи истифодаи қитъаи замини бегона таъмин карда шаванд: – …