ҲОЛАТҲОЕ, КИ РӮЗАРО ФОСИД НАМЕСОЗАНД

1. Бо фаромӯши хӯрдан ё нӯшидан* ;
2. Фуру бурдани пораи хӯрок, ки дар байни дандонҳо монда буд ва андозааш аз нахӯд хурдтар бошад;
3. Оби даҳонро Фуру бурдан:
4. Оби даҳонро пас аз мазмаза ФурУ бурдан:
5. ФурУ бурдани чанг ё дуде, ки нохост ба даҳон ё бини расад;
6. Даромадани об дар гӯш;
7. Иҳтилом;
8. Бусл (оббозй) кардан;
9. Бар чашм дору чакондан;
10. Бӯй кардани гулҳо ва атрҳо;
11. Дандон кандан**;
12. Нохост қай кардан;
13. ФурУ бурдани қайи камтар аз пуррии даҳон;
14. Чашидани таъми хӯрок бе фурӯбарии он*** ;
15. Истифода бурдани чутка (щетка) бе хамираи дандоншуи Хунсупорй.

* Агар рӯзадор бо фаромӯшӣ хӯрд ё нӯшид ва ба ёдаш расид, ки у рӯзадор асту аз хӯрдан ё нӯшидан даст кашид, пас рӯзааш фосид нашудааст. Ӯ бояд даҳонашро мазмаза кунаду рӯзаашро давом диҳад. Агар ба ёди рӯзадор расад, ки у рӯза дораду аз хӯрдан ё нӯшидан даст накашад, пас рӯзаи у фосид мешавад ва қазои он воҷиб мегардад.

Паёмбар (с) фармудааст

«Касе, ки рӯзадор буда бо фаромӯшй чизеро хӯрд ё нӯшид, рӯзаи худро давом диҳад. Зеро Худованд ба вай ғизо ва об додааст».