Магар Ориёнихо давраи ибтидоиро аз сар нагузоронидаанд?

На! Якум ин, ки умуман инсоният хеч гох чамъияти ибтидоии вахшониятро аз сар нагузаронида аст. Вале одамон мутобик ба даврахои таърихи умр ба сар мебаранд. Агар боре прогресс галаба кунад, илму маърифат боло рафта, одамон хам пешрафт мекунанд, дустиву рафокат ба вучуд меояд ва бори дигар агар регресс голиб омада монад, одамонро ба акиб мекашад ва худи хамон одамон табиати вахшоният пайдо мекунанд. Бекори зиёд гардида гораткунии ахли мансаб меафзояд. Мардум руз аз руз ба холи табох гирифтор мешаванду ахли мансаб сарватманд мегарданд.

Он чи сухан дар бораи Ориён равад пас онхо авлоди писари хазрати Нух – Ёфат буда, хонасозиро аз халке, ки кабл аз Обхезии Умумичахони умр ба сар мебурданд, мерос гирифтаанд.