Муолиҷаи рӯҳонии гурда ва санги он
Агар касе мубтало ба санги гурда мебошад ва ӯро азият мекунад, ин оятро 41-маротиба бар обе бихонад ва модоме ки мушкил бартараф нашудааст, онро идома диҳад, иншоаллоҳ Худованд он беморро шифо иноят хоҳад фармуд. Оят ин аст:
Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим
Ва инна мина-л-ҳиҷорати ламо ятафаҷҷару минҳу-л- анҳору, ва инна минҳо ламо яшшаққақу фа яхруҷу минҳу-л-моу, ва инна минҳо ламо яҳбиту мин ҳашятиллоҳи, ва маллоҳу биғофилин аммо таъмалун.[1]
Думмал – захму вараме, ки дар руйи пуст пайдо мешавад ва аз он чирку хуноба берун меояд.
[1] Сураи Бақара, ояти 74.