Ҳазрати Бароа ибни Озиб (раз) мефармояд, ки; «Расулуллоҳ (с) ба ман иршод фармуданд, ки: «Ҳангоме, ки қасди хоб бар бистар кунӣ, нахуст вузу бигир, сипас бар ҷониби худ бихоб ва ин дуоро бихон:
Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим
Аллоҳумма асламту ваҷҳӣ илайка ва фаввазту амрӣ илайка ва-лҷаъту заҳрӣ илайка раҳбатав-ва рағбатан илайка, ло малҷаа ва ло манҷаа минка илло илайка, оманту би китобика-л-лазӣ анзалта ва набийика-л-лазӣ арсалта».
Тарҷума: Худоё, ман ҷони худамро ба Ту супоридам ва муомилаи худро ба Ту муҳаввил (ҳавола) кардам. Аз тарси азоби Ту ба Ту рӯй овардам. Ба ҷуз зоти Ту ҳеҷ паноҳгоҳе ва ҳеҷ ҷойи наҷоте нест. Бар китобе, ки нозил кардӣ, имон овардам ва бар пайғамбаре, ки фиристодӣ, имон овардам.