Чамъият

Меърочиддини Камол менависад: Дар хоб агар бини, ки зан мегири, Нозукбаданеро зи ватан мегири, Таъбир зи хуррамиву шоди бошад, Илхом зи боготу чаман мегири.

Меърочиддини Камол менависад: Зира, ки гиёхеву бабуе будаст, Дар хоб бубини, обруе будаст. Манфиати оину замон буда дар он, Бинандаи хоб оинаруе будаст.

Меърочиддини Камол менависад: Дар хоб бубини зини бо накш, Зебанда бувад зани ту бар рахш. Таъбир, зане зи порсоён, Чун зин бишикаст, зан шавад пахш.

Меърочиддини Камол менависад: Зангулаи дар ба хоб дидан, Хамзанги варо каме шунидан, Чанг асту хусумату фалокат, Хамранчу азоб аз он рамидан.

Меърочиддини Камол менависад: Захр аст ба хоби мардумон – мол, Оне, ки расад зи хак ба хар хол. Гар моли харом беш ояд, Таъбир, ки бад бигардад ахвол.

Меърочиддини Камол менависад: Зиндон, ки сарои вахму танг аст, Афтода дар он, басе гаранг аст. Чун бини ба хоби шаб ту зиндон, Дар руи рахи ту гам чу санг аст.

Меърочиддини Камол менависад: Ба хоби он касе, ки зан дарояд. Агар бошад чавон, шоди физояд. Зани солхурда шугли оламе буд, Ва хандонру, гаму гусса рабояд.

Меърочиддини Камол менависад: Занбурро дидан ба хоб, Дорад чавобе дар китоб. Аввал зафар бар душман аст, Сони ба кори ту шикаст.

Меърочиддини Камол менависад: Занчабил, ки тезу тундиаш зиёд, Гар ба хобат бини ин бошад чавоб: Ту гаму андух мебини басе, Дар чахон аз дасти зишту нокасе. Гар бикуши дар рахи хайру субот, Хал шавад бо тези ин сон мушкилот.

Меърочиддини Камол менависад: Занчир дар хоби шабат. Бини агар, эй нозанин, Таъбир гарди ошно, Ту бо гунахкори лаин.