Як зану шавхари чавон фарзанддор мешаванду ду мох гузаштан пас хардушон маслихат мекунанд, ки пеши Абуали ибни Сино рафта, таълими кудаккалонкуниро ёд гирифта биёянд.
Майда-чуйда, савготи гирифта, онхо хонаи Абуали Сино мераванд. Абуали Сино онхоро мехмондори карда баъд мепурсад:
-Ягон хизмат бошад, шарм накарда гуед, ман ба хизмати шумо хозирам:
Занаки кудакдор мегуяд:
– Таксир, мо нав як кудак ёфтем, чи хел тарбия кардани вайро намедонем, пеши шумо омадем, ки ба мо таълим дихед.
Баъд Абуали Сино мепурсад, ки:
– Кудакатон чандруза шуд?
Онхо мегуянд:
– Думоха.
Абуали Сино дастонашро дар сари зону зада мегуяд:
– Дер шудааст, дер! Кудакро мебоист дар хамон рузи таввалуд шуданаш меовардед, акнун худатон уро чи хеле, ки хохед, хамон тавр тарбия кардан гиред!