Дуои касе, ки мавташ мавти шуҳадо хоҳад буд

Ин тавр нақл шудааст, ки ҳар шахсе ҳангоми субҳ ин дуоро се маротиба ва се ояти охири сураи «Ҳашр»-ро бихонад, Худованд ҳафтод ҳазор фариштаро ҳамроҳаш хоҳад намуд, чунончи ин фариштаҳо то шомгоҳ барояш дуои мағфират менамоянд ва агар он шахс дар он рӯз вафот намояд, мавташ мавти шуҳадо хоҳад буд.

Ҳар кас ки шабҳангом ин амалро анҷом бидиҳад, вай низ сазовори аҷру савоб хоҳад гардид. Дуо ва се ояти охири сураи «Ҳашр» ин аст:

Аъузу биллоҳи-с-Самиъу-л-Алиму мина-ш-шайтони-р-раҷим.

Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим

Ҳуваллоҳу-л-Лазӣ ло илоҳа илло Ҳува Олиму-л-ғайби ва-ш-шаҳодати, Ҳува-р-Раҳмону-р-Раҳим. Ҳуваллоҳу-л-Лазӣ ло илоҳа илло Ҳу, ал-Малику-л-Қуддусу-с-Салому-л-Муъмину-л-Муҳаймину-л-Азизу-л-Ҷаббору-л-Мутакаббир, Субҳоналлоҳи аммо юшрикун. Ҳуваллоҳу-л-Холиқу-л-Бориу-л-Мусаввиру Лаҳу-л-асмоу-л-ҳусно, юсаббиҳулаҳу мо фӣ-с-самовоти ва-л-арзи, ва Ҳува-л-Азизу-л-Ҳаким.