Чаро гушти хук ҳаром аст?

Савол: барои чи гушти хук ҳаром ? Пеш аз ҳама гӯшти хук ҳаром буда, аз ҳамин сабаб  Аллоҳ истифодаи онро дар хӯрок манъ кардааст. Ва мусулмонҳо бояд ба фармудаи Аллоҳ итоат намуда, ҳатто агар мафҳуми манъ кардани онро дарк накунан ҳам, набояд чунин саволҳоро дар фикри худ ҷой надиҳанд; “Чаро?” “Барои чи?”  Ҳамин тариқ ҳамаи талоботи шариат амри Офаридгорамон Аллоҳ мебошад.

Дар дунё бисёр чизҳое ҳастанд, ки истифодаи онро Парвардигори Олам рухсат додаст. Вале онҳо шумориданашаванда мебошанд. Ва дар бораи чизи манъшуда бошад шумораи онҳо маҳдуд аст. Вале ба ин нигоҳ накарда баъзе одамон аҳмият наметиян ё намехоҳанд ба фармудаи Худо итоат кунанд  ва танҳо ба чизҳои манъкардашуда  кушиш мекунанд (Шояд онҳо фикр мекунанд, ки “меваи манъшуда ширин аст”?). Гӯё, ки агар онҳо чизи манъкардашударо дар хӯрокошон истифода накунан онҳо ба  гуруснаги дучор мешуда бошанд.

Бузургтарин ибодат, сазовори  мукофотпазирии  бузургтар ин итоат кардан ба фармудаи Аллоҳ Таъоллоҳ буда бе дудилаги на ба манфиат ва ё зараре, ки    Парвардигор талаб дорад мунтазир аст.

Шубҳае нест, ки ҳамаи чизҳои аз ҷониби Офаридгор манъкардашуда барои манфиати  ҳарду олам мебошад. Ва манъ кардани истифодаи хук аз панду ҳикмати Офаридгор аст.

Эҳтимол аст, ки баъзеи онҳоро номбар кунем:

1 Хук ин анбори заҳрҳо мебошад. Маълум аст, ки хук равғани зиёд дорад. Дар вақти истеъмол кардани хук равғани он ба бадани инсон ворид гардида  дар натиҷа  хун ба зарраҳои чарбу мубаддал мегардад.

Бисёршавии равған ба бандшавии роҳи хун дар раги шоҳрохи оварда мерасонад. Ин сабаби  баландшавии фишор ва сактаи дил мебошад.Дар таркиби равгани хук моддаи захрнок бо номи «sutoksin» (сутоксин) мавҷуд аст, ки ба баровардани ин  тамоми таркиби лимфоминои оҳани организм харакат мекунанд ва ба организм сарбори мешавад. Ин намуд сарбори ба варамкуни оварда мерасонад. Хусусан  ба кудакон зарари манфӣ мерасонад. Дар ин робита дар баъзе мавридҳо, дар кудакони майда варамкунии гардан дида мешавад, ки  ба монанди гардани хук тасавур кардан мумкин.Ин хама аз сабаби  бисёр истеъмол кардани гушти хук мебошад. Бале дар  дар соҳаи тиб, чуноне ки ин бемори аниқ нест  сабаби инъикоси пайдоиши он мебошад.

Ин намуд касалиро бо номи “skrofuloz” (касалии хук)   мешиносанд.  Дар холати мушкилии ин касали лимфосхо варамкарда ба намуди захм табдил меёбанд. Илова бар ин, ҳарорати бемор баланд шуда, оқибати ҳамаи ин ба марг оварда мерасонад.

2. Гӯшти хук дар таркибаш шилим ва ё чирки зиёде дорад, ки ба шахсе, ки онро истеъмол менамояд, мегузарад. Дар вақти зиёд шудани шилим ва ё чирк дар организм он дар тағоякҳо мушакҳо ва рагҳо ҷамъ шуда, боиси мондани намак дар сутунмӯҳра ба бемории сколиоз (каҷ шудани сутунмӯҳра ) оварда мерасонад. Аксар вақт, истеъмоли зиёди хук тағоякҳо ба андозае суст мешаванд, ки ба вазни бадан тоб оварда наметавонад.Ҳамаи ин боиси заиф гардидани сутунмӯҳра мебошад. Дастони инсоне, ки гӯшти хукро истеъмол мекунад, варам карда ва дар баданаш равғани бисёр ҷамъ мешавад. Ин хел инсонҳо новобаста ба варзиш машғул шуданашон ҳанӯз ҳам тамбалӣ ва сустиро ҳис мекунанд.
3. Дар таркиби хук миқдори зиёди гормонҳои афзоиши қад вучуд дорад. Бо сабаби хамин хукчаи навзод ки вазмаш якчанд сад грам буда бади шаш моҳ ба сад киллограм мерасад. Ин сабаби зиёд будани гормонҳои афзоиш дар таркиби организм мебошад. Дар навбати истемоли гушти хук дар организми инсон ин гормон бисёршуда ба зиёни организми инсон оварда мерасонад. Саҳеҳтар ба варамкунии пӯсти болии гӯшт оварда мерасонад. Устухони бини, устухони чоғ ва устухонҳои дасту по аз ҳад калон мешаванд. Аз хама зарари калон аз гармонҳои афзоиш ин сабаби гирифторшавии касалии сил мебошад. Аз тарафи мутахасисони бойтори исбот шудаст, ки дар сини муқарари хукони нар ба касалии сил бисёр гирифтор мешаванд;

4. Дар таркиби хук чунин моддаҳои зиёдати ба монанди histamine (хистамин) ва imidazole (имидазол) буда, метавонад ба бемории пӯст ба монанди хоришак, испарма,экзема ва дерматит оварда расонад. Илова бар ин, ин моддаҳо сабаби бемории куррӯда, бемории ҳубобчаҳои заҳролуд ва рагҳои хунгард шуда метавонад. Барои ҳамин духтурон барои беморони касалии дил тавсия медиҳанд, ки гӯшти хукро истеъмол накунанд.

5. Истеъмоли гӯшти хук боз ба яке аз касалиҳои хатарнок оварда мерасонад. Ин бемории трихинеллез мебошад. Худи хук низ ба ин беморӣ дар вақти истеъмоли кирмҳо ки номашон трихинел мебошад гирифтор мешаванд. Як намуди кирм буда аксаран дар гӯшти хук дида мешавад. Таъсири ин беморӣ ба худи хук он қадар зараровар набуда, аммо барои одамон хатарнок аст. Трихнелла ба хуни инсон рафта ба воситаи узвҳои ҳозима ва баъдан ба тамоми узвҳои бадан паҳн мешавад. Ҷои асосии трихинели дар бадани одам ҷоғ, забон, мушакҳои гардан, қафаси сина Ва одамро ба фалаҷ шудан мерасонад. Илова бар ин трихинели метавонад ба баста шудани рагҳои хунгард, менингит ва дигар бемориҳои мағзи сар оварда расонад. Бемории трихенили метавонад, ки одамро нобуд созад. Мушкилоти асосии ин бемори ин табобатнашаванда будани он аст. Аз ҳама паҳншудатарини ҷойи бемории трихинели ин мамлакатҳои Ғарб мебошанд. Бо вуҷуди назорати ҷиддии мутахассисони бойторӣ, трихинели бисёртар дар Шветсария, Англия ва Полша  паҳн шудааст. Танҳо дар давлатҳои мусулмони чунин намуди беморӣ дида намешавад. Дар хотир доред, ки дар таркиби гушти хук трихинели ва дигар моддаҳои зарарнок танҳо баъди ихтирои микроскоп ба инсон аён шудааст. Ва ҳол он, ки китоби Қуръон 14 аср муқаддам истифодаи гушти хукро манъ карда буд. Ки метавонад дар гушти хук набудани моддаҳои зарарнок,  ки то ҳол дар илм маълум нест кафолат дода?

6. Дар хислату рафтори инсонҳо, инчунин ҳайвонҳо, бо омилҳои гуногун хӯрок низ таъсири мерасонад. Масалан, шер ва гург ки гӯшти ҳайвонҳоро мехӯранд онҳо ҳайвонҳои ваҳшӣ мебошанд, вале гов, буз ва харгӯш бошанд, ки гиёҳҳоро мехӯранд онҳо ваҳшӣ нестанд.. Шахсоне, ки гӯштро зуд-зуд истеъмол мекунанд, шахсони қавиирода ва ҷиддиянд. Ва ин ҳама аз ҷониби илм исбот шудааст.

Дар хук хислати рашк кардан дида намешавад. Аз ҳамин сабаб одамоне, ки гӯшти хукро истеъмол мекунанд, ба ҷуфти худ рашк намекунанд. Онҳо ҳатто фикр намекунанд, касе метавонад ба модарони онҳо бо чашми нигоҳ кунад. Манфиати калонро дар муносибати меҳрубонӣ дидан мумкин аст.

 Дар ин ҷо суханони олими фаронсави Саворина ёдовар шуд, ки гуфтааст: “Ба ман бигӯй ки ту чи мехӯрӣ ва ман ба  ту мегуям ки ту кистӣ”.