Ҳикояи Меш ва Буз

Меше аз ҷўе биҷаст, дунбаи вай боло афтод. Буз бихандид, ки:

— А… и туро дидам.

Меш рўй бозпас кард, ки:

— Ай беинсоф, ман солҳо а… и туро бараҳна дидам ва ҳаргиз нахандидам ва таъни ту написандидам. Ту пас аз умре, ки як бор маро чунин дидайӣ, чӣ дар сарзаниши ман печидайӣ?!

М а с н а в ӣ

Чун лаиме бо ҳазорон айбу ор

Рўзу шаб бар халқи олам ошкор,

Бинад андак айбе аз соҳибкарам,

Барнаёрад ҷуз ба таъну лаън дам:

Он ба айби ин шавад яксар забон

В-ин ба зикри ў наёлояд даҳон.