Ҷамъият

Меъроҷиддини Камол менависад: Барфро дар хоб дидан фасли дай. Ғуссаву андӯҳ орад пай ба пай. Фасли гармо барфро бинӣ ба хоб, Мешавӣ аз моли дунё баҳраёб.

Меъроҷиддини Камол менависад: ЧУ болу пар ба ҳам афтода бинӣ. Гирифторе шавӣ бар дарди биннӣ!

Меъроҷиддини Камол менависад: Агар дар хоб бинӣ боли мурғон. Нишонаш нерӯе бошад фаровон. В-агар парвоз созӣ вақти хобат, Далелаш дар сафар ёбӣ фароғат.

Меъроҷиддини Камол менависад: Ба хоби худ бубинӣ боми хона. Зи шӯхратмандӣ он бошад нишона. Агар з-он ҷо ту афтодӣ ба поён, Шавад кам эътиборат байни ёрон.

Меъроҷиддини Камол менависад: Агар болиш ба хоби худ бубинӣ, Ту бо зоти асил созӣ қаринӣ. В-агар дузданд болиш бо бизоат, Бидон, ки завҷаат рафта ба хилват! Чу аз пешат касе болиш бигирад, Яке аз решапайванди ту мирад!

Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоб бубинӣ бозуи инсонро, Он дасти қавӣ, ки афканад шеронро. Таъбир, бародарасту ёри ҷонӣ, Маҳбубу азизи хеш хон эшонро.

Меъроҷиддини Камол менависад: Ту хоб равию гар бубинӣ бозе. К-аз баҳри шикор омадаи парвозе. Таъбир бувад суруру бахту эҷод, Ҳам гӯшаи орому каси дамсозе.

Меъроҷиддини Камол менависад: Бодом табобативу мағзаш хуб аст, Дар равғани ӯ кайфияти машруб аст. Ҳар тозарухе ба хоб бинад бодом, Ризқи ӯ дучанду илми он маҳбуб аст.

Меъроҷиддини Камол менависад: Дар хоб агар бинӣ бадан. Дар гӯшаи зебочаман. Вохӯрӣ бо ёрон бувад, Таъбири он, эй ҳамватан.

Меъроҷиддини Камол менависад: Агар боди сабо ояд ба хобат, Физояд ишқи покат бениҳоят. Туро ҳам дӯст доранд аз дилу чон, Ду ҷонибро аз ин бошад фароғат.